عزل وصی از وصایت

وصیت عبارت است از تصمیم شخص برای زمان بعد از مرگ خودش. وصیت دو نوع است : وصیت تملیکی و وصیت عهدی (ماده 825 قانون مدنی)
وصیت تملیکی عبارت است از اینکه کسی عین یا منفعتی را از مال خود برای زمان بعد از خودش به دیگری مجاناً تملیک کند .
وصیت عهدی عبارت است از اینکه شخصی یک یا چند نفر را برای انجام امر یا اموری یا تصرفات دیگری مأمور می نماید.
وصیت کننده را ”موصی”  کسی که به موجب وصیت عهدی ولی ( ولی کسی که به موجب قانون اختیار اداره اموال یا مواظبت بر اشخاص محجور را دارد)  بر مورد ثلث (یعنی 3/1 (یک سوم اموال) ) (وصیت بر بیش از یک سوم اموال نافذ نیست مگر با رضایت ورثه (ماده 843 قانون مدنی) ) یا بر صغیر قرار داده می شود را “وصی“  و مورد وصیت را ”موصی به“ ( یعنی آنچه به آن وصیت می شود)می نامند. ( ماده 826 قانون مدنی) (فصل دوم از کتاب ارث ، وصیت ، شفعه / ناصر کاتوزیان صفحه 63)
(صغیر کسی است که به سن بلوغ نرسیده باشد. سن بلوغ در دختران 9 سال تمام و در پسران 15 سال تمام می باشد. (تبصره ماده 1210قانون مدنی) )
بدین ترتیب وصی کسی است که موصی او را برای اجرای وصایت خود که میتواند شامل مواردی از جمله سرپرستی کودکان یا اداره اموال و یا تصفیه ترکه (تعیین دیون بر عهده متوفی و پرداخت آنها و خارج کردن مورد وصیت از ماترک) یا تملیک مال معین ( مالی را به ملک دیگری در آوردن) یا اجرای تشریفات مذهبی و کفن و دفن و اداء واجبات باشد تعیین میکند که می تواند شخص حقیقی (همان فرد انسانی که با زنده متولد شدن دارای حقوقی می گردد و در زمان حیات خود آن را دارا می باشند) یا حقوقی (اشخاصی که وجود طبیعی ندارند و دارای وجود فرضی و اعتباری می باشند مثل موسسات) باشد. (فصل دوم از کتاب ارث ، وصیت ، شفعه / ناصر کاتوزیان صفحه 114)