رأی شماره ۲۲۹ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع احتساب فوق‌العاده جذب

مرجع تصویب
تاریخ انتشار 1390/06/19
شماره ویژه نامه ۱۹۳۷۵
شماره انتشار ۱۹۳۷۵
شماره نامه
تاریخ نامه

   تاریخ دادنامه: 24/5/1390    شماره دادنامه: 229      کلاسه پرونده: 90/427   مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری   شاکی: خانم سودابه زندیزدانی   موضوع شکایت و خواسته: صدور رأی وحدت رویه در اجرای ماده 44 قانون دیوان عدالت اداری    گردش‌کار: خانم سودابه زندیزدانی به موجب درخواستی که به شماره1644/711/41د مورخ 2/8/1388 ثبت دفتر هیأت عمومی شده است، با اشاره به آرائی از شعب 10، 4، 3، 2 و 1 دیوان عدالت اداری که در آنها به استناد تبصره ماده 6 قانون اصلاح پاره‎ای از مقررات مربوط به پایه حقوق اعضاء رسمی هیأت علمی شاغل و بازنشسته دانشگاهها و موسسات آموزش عالی مصوب 16/12/1368، حکم به  « احتساب حق جذب به عنوان بخشی از مزایای مستمر در حق الزحمه قراردادهای طرح تمام وقتی کارکنان دانشگاههای علوم پزشکی» صادر کرده‎اند، صدور رأی وحدت رویه در اجرای ماده 44 قانون دیوان عدالت اداری را خواستار شده است.   هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل شد و پس از بحث و بررسی و مشاوره با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت می‎کند. رأی هیأت عمومی   به موجب تبصره ماده 6 قانون اصلاح پاره‎ای از مقررات مربوط به پایه حقوق اعضای رسمی هیأت علمی (آموزشی و پژوهشی) شاغل و بازنشسته دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی مصوب 16/12/1368 مقرر شده است، وزارتخانه‎های فرهنگ و آموزش عالی و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی می‎توانند از خدمت خارج از وقت اداری اعضای غیر هیأت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و تحقیقاتی استفاده و در ازای آن حق‌الزحمه‎ای حداکثر برابر حقوق و مزایای مستمر به آنان پرداخت کنند. نظر به این که مطابق آراء صـادر شده از پنج شعـبه مختلف دیوان به شرح مندرج در گـردش کار، فوق‎العاده جذب از حقوق و مزایای مستمر مذکور در تبصره فوق‎الذکر مستثنی نشده است و مشمول کسور بازنشستگی قرار گرفته است و به این اعتبار حکم به احتساب فوق‎العاده جذب جزء حقوق و مزایای مستمر و دخالت و تأثیر آن در تعیین حق‌الزحمه قرارداد طرح تمام وقت، صادر شده است از این رو آراء فوق‎الذکر موافق اصول و موازین قانونی تشخیص می‎شود. این رأی به استناد بند 3 ماده 19 و ماده 44 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 برای شعب دیوان، ادارات و اشخاص حقیقی و حقوقی ذی‎ربط لازم‎الاتباع است.