رأی شماره ۵۵ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری درخصوص حکم مقنن مقرر در شق یک از بند (ب) تب

        تاریخ: 1/2/1387        شماره دادنامه: 55        کلاسه پرونده: 87/5        مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.        شاکی: آقای رسول شاددل.        موضوع شکایت و خواسته: اعلام تعارض آراء صادره از شعب سوم و نوزدهم دیوان عدالت اداری.        مقدمه: الف ـ1ـ شعبه سوم در رسیدگی به پرونده کلاسه 84/1551 موضوع شکایت آقای رسول شاددل به طرفیت سازمان تأمین اجتماعی پارس‌آباد به خواسته متن دادخواست به شرح دادنامه شماره 577 مورخ 16/2/1385 چنین رأی صادر نموده است، اقدامات انجام شده درباره شاکی کلاً در قلمرو قوانین و مقررات مربوط بوده بنابه مراتب تخلف در مانحن فیه قابل ملاحظه نیست، شکایت به کیفیت مطروحه موجه نیست و رد می‎شود. الف ـ2ـ شعبه هشتم تجدیدنظر در رسیدگی به پرونده کلاسه 85/430 موضوع تقاضای تجدیدنظر آقای رسول شاددل نسبت به دادنامه شماره 577 مورخ 16/2/1385 شعبه سوم دیوان به شرح دادنامه شماره 1145 مورخ 21/9/1385 با رد تجدیدنظرخواهی دادنامه بدوی را عیناً تایید و استوار نموده است. ب ـ1ـ شعبه نوزدهم در رسیدگی به پرونده کلاسه84/1146 موضوع شکایت میرحسین میرزاده‌پیرلو به طرفیت سازمان تأمین‌اجتماعی شعبه شهرستان پارس‌آباد به خواسته تقاضای بازنشستگی کارهای سخت و زیان‌آور به شرح دادنامه شماره 1889 مورخ 13/8/1385 چنین رأی صادر نموده است، با عنایت به اینکه افرادی که حداقل 20 سال سابقه اشتغال به طور متوالی و یا 25 سال متناوب در کارهای سخت و زیان‌آور داشته باشند و در هر مورد حق بیمه مدت مزبور را به سازمان تأمین اجتماعی پرداخته باشند، می‎توانند تقاضای مستمری بازنشستگی نمایند، بنابراین طبق بند5 جزء ماده14 تصویب‎نامه شماره 85325/ت25960 مورخ 27/12/1380 هیأت وزیران که به تجویز بند 5 جزء (ب) ماده واحده قانون مذکور در مقام تعیین آن تنظیم و تصویب شده و مقرر داشته است، بیمه‌شدگان شاغل که حداقل 20 سال متوالی و یا 25 سال متناوب سابقه پرداخت حق بیمه داشته باشند و یا در آینده شرایط مذکور را احراز نمایند، می‎توانند درخواست بازنشستگی خود را با رعایت بند 3 این ماده به سازمان تأمین اجتماعی تسلیم نمایند، مغایرتی با قانون ندارد. همچنان که مفاد دادنامه مورخ7/8/1385هیأت عمومی دیوان عدالت اداری که در مقام ابطال بخشنامه شماره 1/4 کارهای سخت و زیان‌آور سازمان مشتکی‎عنه صادر گردیده که مفاداً در صورتی که بیمه شده واجد شرایط قانونی بازنشستگی بیش از موعد متوالیاً یا متناوباً با تکمیل سابقه زمانی باشد، نیازمند اینکه در زمان تقاضا لزوماً در کارهای موصوف اشتغال داشته باشد نبوده که موید همین استنباط است. بنابراین با احراز حقانیت شاکی حسب مستندات ابرازی که شغل وی به تشخیص کمیته شناسایی مشاغل سخت و زیان‌آور در زمره کارهای مزبور بوده و با عدم دفاع موثر و موجه سازمان خوانده مستنداً به قسمت اخیر شق (پ) بند یک ماده 11 قانون دیوان عدالت اداری حکم به ورود شکایت شاکی و الزام سازمان مشتکی‎عنه به صدور ابلاغ بازنشستگی شاکی در مشاغل سخت و زیان‌آور صادر و اعلام می‎دارد. ب ـ2ـ شعبه دوم تجدیدنظر در رسیدگی به پرونده کلاسه 86/199 موضوع تقاضای تجدیدنظر سازمان تامین اجتماعی اردبیل نسبت به دادنامه شماره 1889 مورخ 13/8/1385 شعبه نوزدهم دیوان به شرح دادنامه شماره 397 مورخ 31/2/1386 با رد تجدیدنظرخواهی، دادنامه بدوی را عیناً تایید و استوار نموده است. هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‎نماید. رأی هیأت عمومی الف ـ با توجه به محتویات پرونده‎های فوق‎الذکر وجود تعارض در مدلول دادنامه‎های صادره در پرونده مذکور محرز است. ب ـ قانونگذار در مقام حمایت از کارگرانی که تحت تاثیر عوامل فیزیکی، شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی محیط کار، در معرض مخاطرات و تنشهای جسمی و روحی زائد برظرفیت‌های طبیعی قرار گرفته‎اند، به شرح شق یک از بنـد (ب) تبصره 2 اصلاحی ماده 76 قانون تأمین اجتماعی مصوب 1380 مقرر داشته است « افرادی که حداقل بیست سال متوالی و بیست و پنج سال متناوب در کارهای سخت و زیان‌آور (مخل سلامت) اشتغال داشته باشند و در هر مورد حق بیمه مدت مزبور را به سازمان پرداخته باشند، می‎توانند تقاضای مستمری بازنشستگی نمایند...» نظر به اینکه حکم مقنن درباره افراد مشمول قانون مقید به شرط خاصی نیست و قطع رابطه همکاری با کارفرما به هر عنوان و همچنین عدم اشتغال به خدمت هنگام تقاضای بازنشستگی سالب حق مکتسب قانونی استفاده از بازنشستگی و حقوق مترتب بر آن نمی‎باشد، بنابراین دادنامه قطعی 1889 مورخ 13/8/1385 شعبه نوزدهم مبنی بر تایید ادعا و استحقاق شاکی درخصوص مورد موافق اصول و موازین قانونی تشخیص داده می‎شود. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری مصوب 1385 برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذیربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است.