رأی شماره۳۸۱ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع با توجه به ماده۱۳ قانون حمایت ا�

       تاریخ: 15/9/1389                شماره دادنامه: 381            کلاسه پرونده: 89/605       مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.       شاکی: شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران.       موضوع شکایت و خواسته: اعلام تعارض آراء بین دادنامه شماره 2580 مورخ 16/11/1387، در پرونده کلاسه 1/87/921، صادره از شعبه اول دیوان عدالت اداری مبنی بر ورود شکایت با دادنامه شماره 337 مورخ 27/3/1386، در پرونده کلاسه 14/85/1337 صادره از شعبه 14 دیوان عدالت اداری مبنی بر رد شکایت.       گردشکار: رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران طی درخواست تقدیمی به شماره86736/11/ص مورخ22/10/1388، اعلام داشته است، شعب اول و چهاردهم دیوان عدالت اداری در خصوص الزام به پرداخت عیدی دوران اسارت آزادگان، آراء متناقضی صادر نموده‎اند. با عنایت به اینکه این حق در قانون حمایت آزادگان پیش‎بینی نگردیده است و پرداخت مبلغ قطعی عیدی سالانه کارکنان الزاماً در ضوابط اجرایی بودجه هر سال پیش‎بینی و منوط به تصویب هیأت محترم وزیران و مختص به افراد شاغل و بازنشسته می‎باشد، فلذا به جهت صدور آراء معارض در موضوع واحد و به استناد ماده 19 قانون دیوان عدالت اداری خواهان رسیدگی و ارجاع امر به هیأت عمومی جهت صدور رأی وحدت رویه گردیده است. مشروح آراء به شرح زیر می‎باشد. الف ـ شعبه اول دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده کلاسه 87/921، موضوع شکایت آقای محمدحسین جعفرزاده، به طرفیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و به خواسته تقاضای صدور حکم مبنی بر الزام خوانده به پرداخت حق لباس و حق ماموریت و عیدی دوران اسارت به مدت 5/6 سال، طی دادنامه شماره 2580 مورخ 16/11/1387، چنین انشاء رأی نموده است: نظر به اینکه بر اساس ماده 13 قانون حمایت از آزادگان مرخصی استحقاقی آزادگان به میزان دو برابر سنوات خدمتی آنان براساس آخرین حقوق و مزایا قابل پرداخت می‎باشد و حق لباس و حق ماموریت که با توجه به شغل و ماموریت پرسنل در زمان اشتغال تعلق می‎گیرد جزء حقوق و مزایای مستمر محسوب نمی‎شود و مجوز قانونی جهت پرداخت موارد مذکور موجود نمی‎باشد، علیهذا حکم به رد شکایت شاکی در قسمت مزبور به مطالبه حق ماموریت و حق لباس برای دوران اسارت صادر و اعلام می‎دارد، در خصوص مطالبه عیدی برای دوران مذکور مستنداً به ماده قانونی مذکور خواسته شاکی در این قسمت موجه بوده و حکم به ورود شکایت مطروحه در حد پرداخت عیدی سالیانه برای مرخصی استحقاقی ایام اسارت صادر و اعلام می‎دارد. ب ـ شعبه چهاردهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده کلاسه 85/1337، موضوع شکایت آقای علیرضا درخشان‌پور، به طرفیت شرکت بازرگانی دولتی ایران و به خواسته الزام به پرداخت حقوق و مزایای مرخصی و عیدی دوران اسارت، طی دادنامه شماره 337 مورخ 22/3/1386 چنین انشاء رأی نموده است: نظر به تبصره ماده 8 قانون حمایت از آزادگان (اسرای آزادشده) بعد از ورود به کشور مصوب 13/9/1368، مبنی بر ذخیره شدن مرخصی‎های استحقاقی سالیانه آزادگان به نسبت مدت اسارت و ماده 13 این قانون دائر به احتساب هر یک سال اسارت در سابقه خدمت رسمی به مدت دو سال شرکت خوانده ملزم به پرداخت حقوق و مزایای مربوط به مرخصی‎های استحقاقی سالیانه به نسبت مدت اسارت با لحاظ ماده 13 مذکور در حق خواهان می‎گردد و راجع به مطالبه عیدی دوران اسارت نظر به عدم پیش‎بینی این حق در قانون و موجه نبودن دادخواست در این قسمت حکم به رد آن صادر و اعلام می‎گردد.       هیأت عمومی دیوان در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی می‎نماید. رأی هیأت عمومی        اولاً، تعارض در مدلول آراء فوق‎الذکر محرز می‎باشد. ثانیاً، نظر به اینکه مقررات ماده 13 قانون حمایت از آزادگان بعد از ورود به کشور مصوب 1369 ناظر به نحوه احتساب سوابق خدمتی و محاسبه آن در ارتقاء شغلی و بازنشستگی بوده و حکمی در باب پرداخت عیدی ایام اسارت ندارد، لذا با وحدت ملاک از رأی وحدت رویـه هیأت عمومی دیوان عدالت اداری بـه شماره دادنامـه 760 مـورخ 28/10/1388 رأی شعبـه چهاردهم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 337 مورخ 22/3/1386 که بر عدم استحقاق شاکی به دریافت عیدی دوران اسارت صادر گردیده صحیح و موافق مقررات تشخیص می‎گردد. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذیربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است. رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی