رأی شماره ۲۸ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع واجدین شرایط مقرر در بند ۴ ماده �

قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 20/1/1368 از تاریخ تصویب قانون و با اشتغال به کار با اشعه، مستحق دریافت فوق‌العاده کار با اشعه تا 50 درصد حقوق و مزایا خواهند بود      تاریخ دادنامه: 28/1/1391      شماره دادنامه: 28       کلاسه پرونده: 90/236     مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری     درخواست‌کننده: آقای حمیدرضا زعفری     موضوع شکایت و خواسته: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری     گردش کار: آقای حمیدرضا زعفری به موجب لایحه ای اعلام کرده است که:     «نظر به این که در خصوص تاریخ تعلق حق اشعه از سوی شعب 17 و 9 دیوان عدالت اداری آراء متناقض صادر شده است، بدین توضیح که شعبه 17 دیوان به موجب دادنامه شماره 8909970901701977 ـ14/2/1389 بابت شکایت اینجانب به خواسته حق اشعه در قسمت اول به وارد دانستن شکایت با استناد رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری به شماره 1468ـ1466ـ12/12/1386 از تاریخ رأی مزبور حکم به ورود و استحقاق اینجانب به دریافت حق اشعه صادر کرده است، اما در قسمت دوم یعنی از حیث مطالبه حق اشعه از تاریخ استحقاق یعنی از تاریخی که به موجب حکم کارگزینی در قسمت رادیولوژی اشتغال داشته‌ام حکم به رد شکایت صادر شده است در همین خصوص وفق دادنامه شماره 1756ـ23/4/1389 صادر شده از شعبه 9 دیوان بابت تعلق حق اشعه به وارد دانستن شکایت از تاریخ استحقاق یعنی از تاریخی که شاکی در قسمت رادیولوژی با حکم کارگزینی اشتغال داشته حکم صادر شده است. در نتیجه این دو دادنامه که به پیوست تقدیم می‌شود از حیث این که شعبه 17 تاریخ تعلق و استحقاق شاکی به حق اشعه را از تاریخ 12/12/1386 دانسته و قبل از آن را مستحق تشخیص نداده است با استنباط شعبه 9 دیوان که این حق را از تاریخ استحقاق وارد دانسته، در تعارض است، لذا ضمن طرح در هیأت عمومی صدور رأی وحدت رویه مورد استدعاست.»     گردش کار پرونده ها و مشروح آراء به قرار زیر است:      الف: شعبه نهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 9/89/1173 با موضوع دادخواست آقای مصطفی رحمانی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان و به خواسته الزام به برقراری کامل حق اشعه به میزان 50% کل حقوق و مزایای مستمر و غیر مستمر به موجب دادنامه شماره 1756ـ23/6/1389، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:     نظر به این که به موجب بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب سال 1368 مجلس شورای اسلامی مقرر شده است که تا 50% حقوق و مزایا به عنوان فوق‌العاده کار با اشعه به کسانی که به طور مستمر با اشعه در تماس هستند پرداخت شود و آراء وحدت رویه شماره 371 ـ 10/8/1383 و 1468 الی 1466ـ12/12/1386 و 693 ـ 22/10/1387 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مفید این معنا است. بنابراین تفکیک یا استثناء بعضی از مزایا در محاسبه و پرداخت فوق العاده حق اشعه فاقد وجاهت قانونی است. علی‌هذا مستنداً به مواد 7 و 13 و 14 قانون دیوان عدالت اداری به محاسبه و پرداخت فوق‌العاده کار با اشعه به شاکی تا میزان 50% حقوق و مزایا مشمول کسورات بازنشستگی از تاریخ استحقاق تا 1/1/1388 حکم صادر و اعلام می شود. رأی صادر شده قطعی است.     ب: شعـبه هفدهم دیوان عدالت اداری در رسیـدگی به پرونده شماره 8909980900064349 با موضوع دادخواست آقای حمیدرضا زعفری به طرفیت سازمان تامین اجتماعی و به خواسته الزام به اجرای بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 20/1/1368، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:     ماحصل شکایت شاکی به شرح دادخواست و علیه سازمان مشتکی‌عنه، الزام سازمان به پرداخت حق اشعه موضوع مقررات یاد شده از تاریخ استخدام است که با عنایت به محتویات پرونده و من‌جمله دفاع خوانده به شرح لایحه ارسالی و مستندات ارائه شده، نظر به این که فرد شاغل در مشاغل کار با اشعه (به طور مستمر) استحقاق بهره‌مندی از فوق‌العاده 30 تا 50 درصد حقوق و مزایا را وفق مقررات استنادی دارد که آراء شماره 1468ـ1467ـ1466ـ12/12/1386 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری نیز مؤید آن است و همین طور محاسبه حق اشعه نسبت به حقوق و مزایا را در عرف اداری مقرر داشته است، بنابراین خواسته شاکی از تاریخ صدور رأی هیأت عمومی دیوان عدالت اداری وارد است و با احراز استمرار اشتغال نامبرده وفق بند 4 ماده 20 قانون یاد شده و آیین‌نامه مربوطه (حسب مورد در گروههای الف و ب) و مواد 7، 13 و 14 قانون دیوان عدالت اداری رأی به وارد دانستن شکایت صادر و اعلام می شود و در خصوص پرداخت حق اشعه از زمان استخدام نظر به این که ماده 20 قانون دیوان اثر رأی هیأت عمومی را از تاریخ صدور دانسته بنابراین خواسته طرح شده نسبت به ایام قبل غیرثابت و محکوم به رد است رأی دیوان  قطعی است.هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت می‎کند. رأی هیأت عمومی      اولاً: تعارض در مدلول آراء مذکور محرز است.     ثانیاً: نظر به این که مطابق بند 4 ماده 20 قانون حفاظت در برابر اشعه مصوب 20/1/1368 به افرادی که به طور مستمر به کار با اشعه اشتغال داشته باشند بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط کار تا 50 درصد حقوق و مزایا به عنوان فوق العاده کار با اشعه تعلق می‌گیرد و به موجب رأی شماره 1468 الی 1466 ـ12/12/1386 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری تصویب‌نامه شماره 1816/ت199969هـ ـ17/3/1378 هیأت وزیران که مبنای محاسبه و پرداخت فوق‌العاده مذکور به جای حقوق و مزایا، حقوق و فوق‌العاده شغل تعیین کرده بود ابطال شده است، بنابراین کسانی که واجد شرایط مقرر در قانون یاد شده باشند از تاریخ تصویب قانون و با اشتغال به کار با اشعه، مستحق دریافت فوق العاده کار با اشعه تا 50 درصد حقوق و مزایا خواهند بود. با توجه به مراتب رأی شعبه نهم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 1756ـ23/6/1389 در حدی که متضمن این معنی است و شکایت شاکی را وارد تشخیص داده است صحیح و موافق مقررات قانونی تشخیص می شود. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری مربوط در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.