رأی شماره ۴۹۵ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری با موضوع پرداخت مابه‌ازاء مرخصی استفاد

       تاریخ: 11/11/1389                  شماره دادنامه: 495ـ496        کلاسه پرونده: 89/755، 89/781       مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.       شاکی: 1ـ دفتر حقوقی شرکت مخابرات ایران 2ـ رئیس دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی شهید صدوقی‎یزد.       موضوع شکایت و خواسته: اعلام تعارض آراء صادره از شعب 3، 4 و 11 دیوان عدالت اداری.       گردشکار: شکات به موجب درخواست‌های جداگانه تقدیمی اشعار داشته‎اند در خصوص پرداخت وجوه مرخصی استحقاقی استفاده نشده در اجرای قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی مصوب 7/12/1367 شعب دیوان آراء متفاوت صادر کرده‎اند. بدین نحو که شعبه یازدهم دیوان عدالت اداری در پرونده کلاسه 86/1037 به موجب دادنامه شماره 989 مورخ 27/6/1387 و شعبه چهارم دیوان عدالت اداری در پرونده کلاسه 85/432 به موجب دادنامه شماره 2354 مورخ 14/5/1385 در خصوص خواسته شکات مبنی بر الزام دستگاه طرف شکایت به پرداخت فوق‎العاده بدی آب و هوا و فوق‎العاده شاغلین مناطق محروم از تاریخ تصویب حکم به ورود شکایت و استحقاق شکات صادر لیکن پرداخت خواسته به نرخ روز را فاقد منشاء قانونی اعلام می‎نمایند. لیکن شعبه یازدهم دیوان عدالت اداری در پرونده کلاسه 86/1590 و 86/1293 به ترتیب به موجب دادنامه‎های شماره 1030 مورخ 27/6/1387 و 487 مورخ 28/3/1387 و شعبه سوم دیوان عدالت اداری در پرونده کلاسه 89/46 به موجب دادنامه شماره 372 مورخ 29/2/1389 در خصوص خواسته مشابه شکات مبنی بر پرداخت مرخصی مضاعف مناطق محروم بر مبنای حقوق و دستمزد سال‎های مورد مطالبه، حکم به ورود شکایت شکات و الزام طرف شکایت به پرداخت حقوق مرخصی مضاعف مناطق محروم در حق شکات بر مبنای حقوق و دستمزد سال پرداخت صادر و اعلام می‎نمایند.        هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ فوق با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان علی‎البدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بـررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء بـه شرح آتی مبادرت بـه صدور رأی می‎نماید. رأی هیأت عمومی        حکم مقرر در ماده 2 قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم و دورافتاده و مناطق جنگی مصوب 1367 مبنی بر پرداخت مابه ازاء مرخصی استفاده نشده مناطق محروم در پایان هر سال تقویمی بیانگر این است که قانونگذار سال تقویم و پرداخت مابه‌ازاء مرخصی استفاده نشده مستخدم را مبنای محاسبه قرار داده و در مقام بیان تقویم مابه ازاء مذکور در پایان هر سال خدمتی نمی‎باشد، لذا ضمن احراز تعارض آرای فوق‎الذکر، آرای شعبه یازدهم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 1030 مورخ 27/6/1387 و شعبه سوم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 372 مورخ 29/2/1389 در حدی که متضمن معنی فوق است صحیح و موافق مقررات اعلام میگردد. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذی‎ربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است.