شماره۴۷۰۶/۳۱۷ ۱/۲/۱۳۹۳ حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران عطف به نامه شماره ۵۳۹۶۸/۴۹۰۰۱ مورخ ۶/۳/۱۳۹۲ در اجرای اصل یکصد و بیست و سوم (۱۲۳) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قانون موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی پاکستان که با عنوان لایحه به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ ۱۷/۱/۱۳۹۳ و تأیید شورای محترم نگهبان، به پیوست ابلاغ می‌گردد. رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی شماره۸۳۱۰ ۱۶/۲/۱۳۹۳ وزارت کشور در اجرای اصل یکصد و بیست و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «قانون موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی پاکستان» که در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ هفدهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و نود و سه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۲۷/۱/۱۳۹۳ به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره ۴۷۰۶/۳۱۷ مورخ ۱/۲/۱۳۹۳ مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می‌گردد. با توجه به اصل یکصد و بیست و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اجرای مفاد موافقتنامه منوط به انجام تشریفات امضاء و ترتیبات مندرج در ماده (۱۱) موافقتنامه می‌باشد. رئیس جمهور ـ حسن روحانی قانون موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی پاکستان ماده واحده ـ موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی پاکستان به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود. تبصره ـ در اجرای ماده (۹) این موافقتنامه رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی الزامی است. بسم الله الرحمن الرحیم موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی پاکستان دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی پاکستان که از این پس به صورت مفرد «طرف متعاهد» و به صورت جمع «طرفهای متعاهد» نامیده می‌شوند: ـ با عنایت به حسن همجواری و روابط دوستانه موجود میان دو کشور و اهمیت توسعه همکاری‌های دو جانبه و بین‌المللی در زمینه مسائل امنیتی و مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی ـ با ابراز نگرانی از افزایش جرائم سازمان‌یافته و تهدیدهای ایجاد شده در اثر آنها و به منظور مبارزه با تهدیدهای مزبور ـ با آگاهی از این امر که تأمین امنیت ملی در کشور موجبات رفاه و آسایش دو ملت را فراهم می‌نماید. ـ با اذعان بر لزوم توسعه همکاری‌ها در جهت مبارزه با جرائم تروریستی، مبارزه با قاچاق مواد مخدر، مواد روانگردان و قاچاق انسان، به ویژه با توجه به مفاد «معاهده واحد مربوط به مواد مخدر مورخ ۱۳۴۰ هجری شمسی برابر با ۱۹۶۱ میلادی، کنوانسیون مواد روانگردان مورخ ۱۳۴۹ هجری شمسی برابر با ۱۹۷۱ میلادی و کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با مواد مخدر و داروهای روانگردان مورخ ۱۳۶۷ هجری شمسی برابر با ۱۹۸۸ میلادی» ـ و بر مبنای احترام متقابل به حق حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، قوانین و مقررات ملی، عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر و نیز حمایت از حقوق اتباع دو کشور و همچنین اسناد حقوقی که در زمینه همکاری‌های امنیتی بین «طرفهای متعاهد» منعقد گردیده است از جمله «عهدنامه استرداد مجرمین مورخ ۳۰/۱/۱۳۳۸ هجری شمسی برابر با ۲۰/۴/۱۹۵۹ میلادی و نیز قرارداد انتظامات مرزی مورخ ۳۰/۵/۱۳۳۹ هجری شمسی برابر با ۲۱ آگوست ۱۹۶۰ میلادی و پروتکل در خصوص کمیسیون مشترک مرزی مورخ ۳۱/۹/۱۳۶۶ هجری شمسی برابر با ۱۲/۱۲/۱۹۸۷ میلادی و یادداشت تفاهم مورخ ۳۰/۸/۱۳۶۸ هجری شمسی برابر با ۲۱ نوامبر ۱۹۸۹» در زمینه‌های زیر توافق نمودند: ماده۱ـ زمینه‌های همکاری طرفهای متعاهد خود را برای همکاری در زمینه مبارزه با جرائم سازمان‌یافته به ویژه موارد زیر از طریق جلوگیری و شناسایی متهمان، متعهد می‌دانند: ۱ـ پیشگیری و مبارزه با قاچاق کالا، اموال و اشیاء فرهنگی و تاریخی و استرداد اقلام مزبور ۲ـ پیشگیری و مقابله با جعل اوراق بهادار دولتی، اسناد مسافرتی، پول، کارتهای اعتباری و دیگر اسناد با ارزش ۳ـ مبارزه با فعالیت‌های اقتصادی غیرقانونی از قبیل پولشویی و بهره‌برداری از عواید و درآمدهای حاصله از فعالیت‌های یادشده ۴ـ مبارزه با قاچاق سلاح، مهمات و مواد منفجره ۵ ـ مقابله با هرگونه فعالیتی که امنیت ملی طرف دیگر را تهدید می‌نماید. ۶ ـ پیشگیری و مبارزه با جرائم سازمان یافته فراملی، تروریسم و سایر جرائم مندرج در این موافقتنامه ۷ـ پیشگیری از قاچاق انسان و مهاجرت غیرقانونی به ویژه موارد مربوط به سوء استفاده از زنان و کودکان ۸ ـ پیشگیری و مقابله با جرائم رایانه‌ای و سایر جرائمی که با سوء استفاده از وسایل مخابراتی و ارتباطی صورت می‌گیرد. ماده۲ـ روشهای همکاری هر طرف متعاهد برای اجرای موارد فوق اقدامات زیر را اتخاذ خواهد نمود: ۱ـ شناسایی گروهها و افرادی که در ارتکاب جرائم سازمان‌یافته فراملی مشارکت دارند و به خاطر آن جرائم تحت تعقیب هستند و ارائه اطلاعات مربوط مانند عکس و اثر انگشت به طرف دیگر ۲ـ تبادل اطلاعات در مورد اشکال مختلف جرائم سازمان‌یافته فراملی و روشهای بازدارنده برای مبارزه با آنها ۳ـ تبادل اطلاعات در مورد قوانین راجع به پیشگیری و مبارزه با جرائم مندرج در این موافقتنامه ۴ـ تبادل اطلاعات و تجربیات در زمینه تقویت مدیریت و کنترل مرزها از جمله از طریق تجهیز کامل پاسگاههای مرزی و دیدارهای منظم و مستمر مرزبانان ۵ ـ تبادل اطلاعات و تجربیات در زمینه انواع جدید مواد مخدر، داروهای روانگردان، مواد اولیه و پایه شیمیایی و همچنین مسیرهای مورد استفاده برای قاچاق آنها ۶ ـ تبادل اطلاعات و تجربیات در زمینه کنترل اتباع خارجی و افراد فاقد تابعیت که به صورت غیرقانونی از مرزهای دو کشور تردد نموده و در قلمرو یکی از طرفها اقامت غیرمجاز دارند. ۷ـ تبادل تجربیات در زمینه سازماندهی، کارآموزی، مدیریت و آموزش نیروهای خود در سایر زمینه‌های مرتبط با این موافقتنامه ۸ ـ تبادل کارشناسان متخصص جهت توسعه همکاری‌های دو جانبه برای پیشگیری از جرائم سازمان‌یافته، اعمال تروریستی و قاچاق مواد مخدر و کلیه زمینه‌های امنیتی در این موافقتنامه ۹ـ برگزاری دوره‌های آمـوزشی لازم برای کارشناسان، نیروهای پلیس و سایر دستگاههای ذی‌ربط هر یک از طرفهای متعاهد، بنا به تقاضا و در چارچوب توافقهای جداگانه ۱۰ـ انجام تحقیقات علمی مشترک در زمینه رسیدگی به جرائم ۱۱ـ اتخاذ تمامی اقدامات برای اجرای موافقتنامه از طریق دستگاههای ذی‌ربط طرفهای متعاهد ماده۳ـ مبارزه با تروریسم طرفهای متعاهد برای پیشگیری از تروریسم و مقابله با فعالیت‌های گروههای تروریستی، که براساس قوانین و مقررات داخلی هر دو طرف با کنوانسیون‌های بین‌المللی مربوط که هر دو طرف به آنها ملحق شده‌اند، جرم شناخته می‌شوند، در صورتی که این جرائم نسبت به اتباع یا امنیت هر یک از طرفهای متعاهد واقع شود در موارد زیر با یکدیگر همکاری می‌نمایند: الف ـ مبادله اطلاعات درخصوص استفاده از وسایل و شیوه‌های عملکرد گروههای تروریستی و جرائم ارتکابی از سوی آنها ب ـ توسعه همکاری‌ها در چهارچوب پلیس بین‌الملل (اینترپل) و سازمان‌های ذی‌ربط دو کشور و شناسایی، تعقیب و سرکوب مرتکبان جرائم و اعمال تروریستی که از سوی قوانین ملی دو کشور جرم شناخته شده است. ماده۴ـ موارد امتناع از همکاری هر طرف متعاهد حق امتناع از اجرای تمامی یا بخشی از درخواست طرف دیگر را در موارد زیر برای خود محفوظ می‌دارد: الف ـ به مخاطره افتادن حاکمیت و امنیت ملی خود یا تعارض با قوانین و مقررات ملی و مسؤولیت‌ها و تعهدات بین‌المللی برای همکاری مزبور ب ـ اخلال در جریان رسیدگی قضائی یا نادیده گرفتن اعتبار احکام قضائی در قلمرو طرف درخواست‌شونده در این موارد طرف درخواست‌شونده، طرف درخواست‌کننده را بدون درنگ به‌صورت کتبی از دلایل امتناع از اجرای درخواست از طریق مجاری دیپلماتیک آگاه خواهد کرد. پ ـ مداخله در رسیدگی و محاکمه در حال انجام توسط طرف دیگر یا تعارض با تصمیمات قضائی طرف مقابل طرف درخواست‌شونده باید دلایل امتناع خود را از اجرای درخواست‌های مزبور، از طریق مجاری دیپلماتیک یا مرجع تماس موضوع ماده (۸) این موافقتنامه به اطلاع طرف درخواست‌کننده برساند. ماده۵ ـ بهره‌برداری از اطلاعات و اسناد تمامی اطلاعات و اسناد مبادله شده بین طرفهای متعاهد در چهارچوب این موافقتنامه، محرمانه می‌باشد و برای تصمیم‌گیری در مورد یک موضوع خاص مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این گونه اسناد و اطلاعات فقط در صورت کسب موافقت قبلی و کتبی طرف دیگر در اختیار طرف ثالث قرار خواهد گرفت. اطلاعات و اسناد ارائه شده به‌وسیله طرف گیرنده، طبق قوانین و مقررات جاری آن مورد حفاظت و مراقبت قرار می‌گیرد. ماده۶ ـ هزینه‌ها در صورت درخواست هر یک از طرفهای متعاهد جهت برگزاری دوره‌های آموزشی و خرید هرگونه تجهیزات امنیتی یا سایر درخواست‌هایی که دربرگیرنده هزینه مالی باشد، هزینه‌های مربوط و نحوه پرداخت آن با توافق متقابل، ارزیابی و تعیین خواهد شد. ماده۷ـ کارگروه مشترک طرفهای متعاهد موافقت نمودند کارگروه مشترکی به ریاست معاون امنیتی و انتظامی وزیر کشور از طرف جمهوری اسلامی ایران و قائم‌مقام وزیر کشور از طرف جمهوری اسلامی پاکستان تشکیل شود و هر دو سال یک بار یا عنداللزوم براساس توافق متقابل دو طرف به طور متناوب در جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان تشکیل جلسه دهد. وظایف کارگروه به قرار زیر خواهد بود: الف ـ نظارت بر اجرای این موافقتنامه ب ـ ارائه راه حل برای مسائلی که ممکن است در جریان این موافقتنامه حادث شود. پ ـ بررسی و به روزکردن این موافقتنامه کارگروه مشترک می‌تواند جلسات گروههای فرعی کارشناسی درخصوص موضوعات مورد توافق را برگزار نماید. ماده۸ ـ وزارتخانه‌های مسؤول وزارتخانه‌های مسؤول اجرای این موافقتنامه عبارتند از: الف ـ از سوی جمهوری اسلامی ایران، وزارت کشور ب ـ از سوی جمهوری اسلامی پاکستان، وزارت کشور ماده۹ـ حل و فصل اختلاف و اصلاح موافقتنامه طرفهای متعاهد هرگونه اختلاف در تفسیر یا اجرای این موافقتنامه را با مذاکره و یا از طریق مجاری دیپلماتیک و یا کارگروه مشترک موضوع ماده (۷) این موافقتنامه حل و فصل خواهند نمود. طرفهای متعاهد می‌توانند مفاد این موافقتنامه را با توافق متقابل و رعایت تشریفات قانونی خود اصلاح نمایند و اصلاحات مزبور با رعایت ماده (۱۱) لازم‌الاجراء خواهد شد. ماده۱۰ـ ارتباط با سایر موافقتنامه‌ها این موافقتنامه خدشه‌ای به تعهدات ناشی از سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی، دوجانبه یا چندجانبه که به امضاء و تصویب دو طرف متعاهد رسیده است وارد نمی‌نمایند. ماده۱۱ـ اعتبار موافقتنامه این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفهای متعاهد به طرف دیگر مبنی بر اینکه اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود درباره لازم‌الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده است برای مدت پنج سال به موقع اجراء گذارده خواهد شد. پس از مدت مزبور این موافقتنامه خودبه خود برای دوره‌های یکساله تمدید خواهد شد مگر آنکه یکی از طرفهای متعاهد شش ماه قبل از خاتمه دوره مربوط، عدم تمدید آن را کتباً به اطلاع طرف دیگر برساند. انقضای مدت اعتبار این موافقتنامه تأثیری بر اجرای درخواست‌های ارائه شده از سوی هر یک از دو طرف متعاهد در چهارچوب این موافقتنامه تا پایان مدت اعتبار موافقتنامه ندارد. این موافقتنامه مشتمل بر یازده ماده در شهر تهران در تاریخ ۳۰/۱۱/۱۳۹۱ هجری شمسی برابر با ۱۸/۲/۲۰۱۳ میلادی در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی و انگلیسی که همه آنها از اعتبار یکسان برخوردار می‌باشند، تنظیم گردید. از طرف از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران دولت جمهوری اسلامی پاکستان مصطفی محمدنجار رحمن ملک وزیر کشور وزیر کشور قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و یک تبصره منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و یازده ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ هفدهم فروردین ماه یکهزار و سیصدو نودو سه مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۲۷/۱/۱۳۹۳ به تأیید شورای نگهبان رسید. رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی