شماره۱۹۹۴۱۱ ۵/۱۲/۱۳۹۱ مدیرعامل محترم روزنامه رسمی کشور به پیوست یک فقره آییننامه ایمنی در معادن (به انضمام لوح فشرده) مصوب موضوع ماده۸۵ قانون کار برای درج در آن روزنامه ارسال میگردد، دستور فرمایید پس از درج یک نوبت، نسبت به ارسال یک نسخه از روزنامه حاوی آییننامه چاپ شده به دفتر روابط عمومی اقدام نمایند. سرپرست وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ـ اسداله عباسی آییننامه ایمنی در معادن سال ۱۳۹۱ هدف: هدف از تدوین این آییننامه پیشگیری از حوادث منجر به صدمات جانی و خسارات مالی و ایمن‌سازی محیط کار در معادن میباشد، لذا این آییننامه به استناد ماده۸۵ و ۸۶ قانون کار جمهوری اسلامی ایران تدوین گردیده است. دامنه شمول: این آییننامه در کلیه معادن اعم از زیرزمینی و سطحی و به طور کلی کارگاههای مشمول ماده۸۵ قانون کار جمهوری اسلامی ایران لازم‌الاجرا است. فصل اول: تعاریف ۱ـ سرپرست معدن: شخصی است که توسط دارنده پروانه عملیات معدنی به این سمت منصوب میشود و مسئولیت کلیه عملیات معدن را به عهده دارد. ۲ـ مسئول فنی: مسئول فنی بر اساس مفاد قانون نظام مهندسی معدن، شخصی است که اداره کلیه امور فنی معدن را عهده دارد و توسط دارنده پروانه عملیات از میان اعضای سازمان نظام مهندسی معدن انتخاب و به وزارت صنعت، معدن و تجارت معرفی میشود. ۳ـ مسئول ایمنی: مسئول ایمنی هر معدن نظارت بر ایمنی عملیات معدن را به عهده داشته و توسط دارنده پروانه عملیات به این سمت منصوب میشود. ضوابط و حدود صلاحیت مسئول ایمنی منطبق با مفاد قانون کار و قانون نظام مهندسی معدن و از طریق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با هماهنگی وزارت صنعت، معدن و تجارت تعیین میشود. جانشین مسئول ایمنی نیز تابع همینشرایط است. ۴ـ اپراتور ماشینآلات: شخصی است که عامل انجام کار با ماشینآلات معدنی است. ۵ ـ پروانه اکتشاف / بهرهبرداری: طبق مواد مندرج در قانون معادن و آییننامه اجرایی آن تعریف میشود. ۶ ـ معدن: به محدودهای اطلاق میشود که شامل ذخیره معدنی است. ۷ـ معدن زیرزمینی: معدنی است که در آن عملیات معدنکاری در زیر سطح زمین اجرا میشود. ۸ ـ معدن سطحی: معدنی است که در آن عملیات معدنکاری در روی سطح زمین اجرا میشود. ۹ـ عملیات معدنی: کلیه عملیات معدنی (اعم از اکتشاف تا بهرهبرداری و استخراج معدن) است که در قانون معادن و آییننامه اجرایی قانون معادن پیشبینی شده است. ۱۰ـ تأسیسات سطحی معدن: شامل همه ساختمانها و سازههایی است که برای انجام امور معدن و آمادهسازی ماده معدنی برای فروش استفاده میشوند. تأسیسات سطحی معدن هم در معادن زیرزمینی و هم در معادن سطحی بخشی از معدن محسوب میشوند. ۱۱ـ تونل: حفاری زیرزمینی افقی یا تقریباً افقی است. ۱۲ـ تونل شیبدار: تونلی که شیبی حداکثر تا ۱۸ درجه داشته باشد. ۱۳ـ چاه مایل: حفاری مایلی که به سطح زمین راه داشته و دارای شیب بین ۱۸ تا ۹۰ درجه باشد. ۱۴ـ چاه یا چاه قائم (شفت): حفاری قائم یا با شیب ۹۰ درجه است که به سطح زمین راه داشته باشد. ۱۵ـ دویل: حفاری زیرزمینی شیبدار و با سطح مقطع نسبتاً کوچک که معمولاً به طرف بالا حفاری میشود و برای منظورهای مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. ۱۶ـ پذیرگاه: محل توقف، بارگیری و تخلیه واگنها و انجام وظایف مختلف زیرزمینی که معمولاً در محل ارتباط با چاه قائم یا چاه مایل در زیر زمین احداث میشود. ۱۷ـ راهرو: انواع حفاریهای زیرزمینی و معمولاً با طول زیاد است. ۱۸ـ بونکر: مخزن یا انبارهای که از فولاد یا مصالح ساختمانی ساخته شده یا در سنگ حفر میشود و برای انباشتن مواد یا سنگ استفاده میشود و معمولاً قسمت پائینتر آن کوچکتر و به شکل قیف است. ۱۹ـ وسایل الکتریکی: شامل کابلهای برق و هر قسمتی از ادوات یا ماشینآلاتی است که برای تولید، تبدیل، ذخیره، انتقال یا بهرهبرداری از الکتریسیته استفاده میشوند. ۲۰ ـ ماشین سیم برش: وسیلهای که با کشیدن سیمی برنده، سبب جداکردن بلوکهای سنگهای تزئینی میشود. ۲۱ـ ماشین بالابر: دستگاهی است که برای خارج کردن مواد معدنی یا باطله استخراج شده از معادن زیرزمینی یا جابه‌جایی افراد استفاده میشود و به دو نوع عمده: طبلکی و اصطکاکی تقسیم میشود. کابل فولادی در بالابر طبلکی به دور استوانه پیچیده میشود و کابل فولادی در بالابر اصطکاکی به وسیله قرقره به حرکت درمیآید و یک سر آن محفظه حمل بار (اسکیپ یا قفس) و سر دیگر آن وزنه تعادل یا محفظه دیگری میباشد. ۲۲ ـ اسکیپ (Skip) : به صندوق مخصوص حمل مواد در چاه گفته میشود. ۲۳ ـ کیج (Cage) : به قفس مخصوص حمل نفرات و مواد در چاه گفته میشود. ۲۴ ـ شاول (Shovel) : نوعـی ماشین بارکننده صندوقهای با مکانیزم کابلی یا هیدرولیکی در معادن سطحی است. ۲۵ـ لودر (Loader) : نوعی ماشین بارکننده صندوقهای با مکانیزم هیدرولیکی است که عملیات بارگیری در معادن را انجام میدهد. ۲۶ ـ دامپ تراک (Dump Truck) : کامیونهای معدنی خودکشش و چرخدار با ظرفیتهای متنوع که قابلیت باربری و تخلیه مواد معدنی یا باطله را دارند. ۲۷ ـ وینچ (Winch) : طبلک دوار که با کشیدن کابل فولادی متصل به وسایل باربری، موجب جابه‌جایی آنها میشود. ۲۸ـ بولدوزر (Bulldozer) : ماشینی که در جلوی آن تیغهای برای کندن و جابه‌جا کردن مواد پیشبینی شده است . برخی ازانواع آن دارای کلنگ‌هایی در عقب برای شکافتن خاک یا سنگهای نرم است. ۲۹ـ جامبو دریل (Jumbo Drill) : نوعی ارابه چالزنی که بیش از یک بازوی حفاری دارد. ۳۰ـ نوار نقاله: تسمهای بیانتها که با عبور از روی دو طبلک ابتدایی و انتهایی، بار خود را به طور مداوم منتقل میکند. ۳۱ـ اسکریپر (Scrapper) : نوعی ماشین بارگیری ـ باربری صندوقهای که در آن عمل بارگیری و باربری به وسیله خود ماشین یا تراکتور کشنده انجام میشود. ۳۲ ـ وسایل نگهداری قدرتی: وسایل نگهداری مکانیزه که دارای کف، ستون هیدرولیک و سپر سقف هستند و در روشهای استخراج جبهه کار طولانی و کوتاه استفاده میشوند. ۳۳ ـ نگهداری اولیه: نوعی سیستم نگهداری که در هنگام عملیات حفاری نصب میشود و وظیفه آن ایجاد شرایط ایمن در هنگام عملیات حفاری است. ۳۴ ـ ستون: پایههای چوبی، فولادی یا هیدرولیک که برای نگهداری سقف کارگاههای استخراج نصب میشوند. ۳۵ ـ لارده: تختهها یا الوارهای کوچکی که در پشت وسایل نگهداری اصلی تونل نصب میشوند و وظیفه توزیع فشار بین دو قاب نگهداری و همچنین پوشش سقف و دیوارها برای جلوگیری از سقوط قطعات کوچک سنگ را دارند. ۳۶ ـ قاب کشویی: نوعی قاب فلزی سه تکه که قطعات آن در داخل یکدیگر میلغزند. این قطعات به نحوی به یکدیگر متصلند که سطح مقطع قاب با افزایش فشار کاهش مییابد. ۳۷ ـ پیچ سنگ: میلهای فولادی که برای اتصال لایهها و قطعات مختلف سنگ به یکدیگر به کار میرود. ۳۸ ـ پایه: هر یک از ستونهایی که در طرفین قاب و زیر کلاهک نصب میشوند. ۳۹ـ آتشباری: به عملیات خرجگذاری و انفجار مواد منفجره برای تخریب سنگ گفته میشود. ۴۰ـ آتشبار: شخصی که مسئولیت عملیات آتشباری را به عهده دارد و صلاحیت وی توسط سازمانهای ذیصلاح تأیید شده باشد. ۴۱ـ مواد منفجره: موادی که قابلیـت انفجار داشته و در معدن برای تخریب سنگ مورد استفاده قرار می‌گیرند. ۴۲ـ خرجگذاری: قراردادن مواد منفجره در داخل چال است. ۴۳ـ چال: سوراخی که در سنگ معمولاً برای قراردادن ماده منفجره یا ماده منبسط‌شونده حفر میشود. ۴۴ـ فشنگ: به هر قطعه ماده منفجره جامد (معمولاً انواع دینامیت) گفته میشود. ۴۵ـ گاز زغال: گازی که درکانسارهای زغال سنگ همراه با سایر هیدروکربورها وجود دارد و عمدتاً از متان تشکیل شده است. این گاز چنانچه به نسبت معینی با هوا مخلوط شود قابلیت انفجار پیدا میکند. ۴۶ ـ معادن گازدار: معادنی که در آنها آزاد شدن گاز زغال از لایهها به داخل حفاریهای معدنی انجام میشود. معادن گازدار برحسب مقدار گاز زغال (به مترمکعب) به ازای یک تن تولید روزانه به چهار گروه: طبقه یک (تا ۵ مترمکعب بر تن)، طبقه دو (۵ تا ۱۰ مترمکعب بر تن)، طبقه سه (۱۰ تا ۱۵ مترمکعب بر تن)، طبقه چهار (بیشتر از ۱۵ مترمکعب بر تن) تقسیم می‌گردند. تمام معادن زغال سنگ و انواع آن مانند معادن بیتومین، جزو معادن گازدار شمرده میشوند. ۴۷ ـ گرد زغال: ذرات ریز زغال سنگ که قابلیت انفجار دارند و بر اثر استخراج تولید و به صورت گرد و غبار در فضای معدن پراکنده میشوند. ۴۸ ـ گاززدایی: فرآیند بیرون کشیدن گاز زغال موجود در لایههای زغال سنگ و لایههای اطراف با حفر گمانههای ویژه و انتقال گاز به بیرون از معدن برای کمک به تهویه مؤثر معدن میباشد. ۴۹ ـ تهویه طبیعی: جریان هوا که به علت اختلاف دمای هوای داخل و بیرون و بهتبع آن اختلاف وزن مخصوص و در نتیجه اختلاف فشار هوا در نقاط ورودی و خروجی حادث میشود. ۵۰ ـ خودسوزی: اکسیداسیون و در پی آن گرم شدن و سوختن کند و خود به خودی کان سنگهای مستعد بدون افروختن آتش است. ۵۱ ـ سد آتش بند: صفحاتی که روی آنها خاک نرم یا پودرسنگ ریخته شده و یا ظرف‌هایی که از آب پرشده و زیر سقف تونل در نقاط مناسبی برای جلوگیری از گسترش انفجار نصب می‌گردند . این صفحات و ظرف‌ها در اثر تغییر فشار هوای حاصل از انفجار، خودبخود واژگون شده و مواد آن سدی در مقابل انتشار آتش به وجود می‌آورند. فصل دوم: مقررات عمومی ماده۱: در کلیه معادنی که دارای حداقل ۲۵ نفر کارگر هستند باید یک نفر به عنوان مسئول ایمنی و یک نفر به عنوان مسئول بهداشت حرفهای به استناد آییننامه کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار مصوب شورای عالی حفاظت فنی تعیین گردد. این مسئولیت در معادن کمتر از ۲۵ نفر میتواند به مسئول فنی محول شود. ماده۲: مسئول ایمنی هر معدن به عنوان ناظر و کنترل‌کننده عملیات و انطباق دادن معدن با بندهای مندرج در این آییننامه و دیگر آییننامه‌های مصوب شورای عالی حفاظت فنی میباشد و با حضور و بازرسی از معدن، توصیه‌ها و پیشنهادهای خود را جهت پیشگیری و رفع خطر تذکر داده و در صورت حساسیت موضوع آن را کتباً به مسئولین معدن گزارش می‌نماید و در صورت تشخیص خطر حتمی برابر مقررات این آییننامه تا رفع خطر نسبت به توقف عملیات در محل خطر اقدام نماید. ماده۳: کلیه معادن و کارگاههای آن، اعم از معادن سطحی و زیرزمینی باید قبل از شروع هر نوبت کاری توسط مسئول ایمنی یا نمایندگان وی براساس فرم های چک لیست ایمنی، بازرسی شوند. تبصره: فرمهای چک لیستها باید سالانه بازنگری شوند و مجدداً به تأیید مسئول فنی رسانده شوند. ماده۴: وزارت صنعت، معدن و تجارت باید رونوشت پروانه‌های اکتشاف و بهره برداری را به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ارسال نماید و دارنده پروانه اکتشاف یا بهرهبرداری مکلف است تاریخ شروع عملیات را به اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی مربوطه اطلاع دهد. ماده۵: معادن دارای پروانه بهرهبرداری باید بطور مستمر ارزیابی ریسک شوند. تبصره: دستورالعمل اجرائی این ماده بطور مشترک توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و وزارت صنعت، معدن و تجارت تدوین میشود. ماده۶: کارفرما باید مدارک ذیل را در محل معدن آماده داشته باشد: الف) نقشه به روز بهرهبرداری شامل راههای دسترسی: به مقیاس حداقل برای معادن سطحی و برای معادن زیرزمینی ب) دفتر ویژه ایمنی حاوی: ثبت اقدامات اصلاحی بعمل آمده در راستای اجرای ابلاغیههای بازرسان کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و کلیه اقدامات ایمنی و بهداشت کار که توسط مسئول ایمنی انجام میشود. ج) دفتر ثبت حوادث ناشی از کار، موضوع تبصره ۱ ذیل ماده۹۵ قانون کار جمهوری اسلامی ایران. ماده۷: همه تجهیزات و ماشینآلاتی که در معادن استفاده میشوند در صورتی که جزء کالاهای مشمول استاندارد اجباری باشند باید دارای استاندارد ملی ایران یا یکی از استانداردهای مورد تأیید سازمان ملی استاندارد باشند. تبصره: کلیه دستورالعمل‌ها و نکات احتیاطی و ایمنی که از طرف سازندگان و تولیدکنندگان لوازم، کالاها، تجهیزات و ماشینآلات معدنی ارائه میگردد لازم‌الاجرا است. ماده۸: کارفرما موظف است دستورالعملهای ایمنی متناسب با نوع کار کارگران را به آنها آموزش دهد. ماده۹: ورود کلیه افراد غیرشاغل به معدن منوط به کسب اجازه کتبی از سرپرست معدن یا جانشین وی میباشد. ماده۱۰: تمام اشخاصی که وارد معدن میشوند باید آموزشهای ایمنی لازم را توسط مراجع ذیصلاح در ارتباط با نوع کار محوله و ایمنی عمومی معدن دیده باشند. ماده۱۱: تمام شاغلین در معادن زیرزمینی و کارگرانی که با تغییر شغل از قسمتی به قسمت دیگر معدن منتقل میشوند باید با راههای خروجی و اضطراری معدن آشنا شده و آگاهی کامل پیدا کنند. ماده۱۲: هر گونه ورود به کارگاه‌ها و معادن زیرزمینی متروکه منوط به کسب نظر مسئول ایمنی معدن و تأیید سرپرست معدن بوده و باید با رعایت مقررات این آییننامه انجام گیرد. ماده۱۳: با تمهیداتی که از طرف سرپرست معدن انجام می‌گیرد باید همواره تعداد و اسامی افرادی که در هر لحظه داخل معدن و بخصوص زیر زمین هستند، مشخص باشد و تا زمانی که کارگران در زیر زمین مشغول کار هستند حداقل یک نفر از مسئولین ایمنی باید در معدن حضور داشته باشد. ماده۱۴: مناطق حادثهساز در معدن باید با تابلو و علائم هشدار دهنده مناسب از محلهای مجاور مجزا شده و هر گونه ورود به این مناطق منوط به کسب مجوز از مسئول ایمنی است. ماده۱۵: استعمال دخانیات و روشن کردن آتش در حفاریهای زیرزمینی ممنوع است. ماده۱۶: ورود افراد همراه با سیگار، کبریت، فندک یا هر نوع وسایل و لوازم آتشزا به معادن زغال سنگ، حفریات گازدار و سایر معادنی که خطر آتش‌سوزی یا انفجار داشته باشد ممنوع است. تبصره: همراه داشتن دوربین عکاسی یا فیلمبرداری، تلفن همراه، ساعت و هر نوع وسیله باطریدار که حفاظت شده نیستند نیز در این گونه معادن ممنوع است. کلیه افراد قبل از ورود به معدن برای اطمینان از همراه نداشتن وسایل خطرناک باید بازرسی بدنی شوند. ماده۱۷: روشن کردن آتش در سطح زمین تا شعاع ۲۰ متری از دهانه دویل‌ها، چاهها و ورودی معادن زیرزمینی که احتمال خطر آتش‌سوزی و انفجار وجود دارد ممنوع میباشد. ماده۱۸: شناسایی منابع آبهای زیرزمینی به منظور طراحی معدن برای پیشبینی یا ارزیابی آبهای هجومی به داخل عملیات معدنی و اتخاذ روشی مناسب جهت آبکشی و انتقال آب به خارج از محوطه معدن ضروری است. ماده۱۹: کپسول خود نجات در معادن زغال سنگ زیرزمینی از تجهیزات الزامی حفاظت فردی است و تمام افرادی که وارد معدن میشوند باید در تمام مدت آن را به همراه داشته باشند و جز در موارد استفاده آن را از کمربند خود باز نکنند. تبصره: آموزش کار با کپسولهای خود نجات در معادن زغال سنگ برای تمام افرادی که وارد معدن میشوند الزامی است. ماده۲۰: پوشیدن جلیقه شبرنگدار در معادن زیرزمینی در همه نوبتهای کاری و در معادن سطحی در نوبتهای کاری بعد از غروب آفتاب برای تمامی افراد الزامی است. فصل سوم: راههای معدن الف) الزامات عمومی ماده۲۱: در معادن زیرزمینی (به استثنای جبهه کارهای در حال حفاری و سینه کارهای در حال پیشروی) باید حداقل از طریق دو راه با شرایط ذیل به سطح زمین ارتباط داشته باشد: الف) راههای مذکور در داخل معدن به هم ارتباط داشته باشند. ب) عبور افراد یا حمل مجروح از هر یک از آنها میسر باشد. ج) دهانه آنها مجزا بوده و مدخل آنها در نقاط سیلگیر و یا بهمنگیر و مانند آن نباشد. د) در معادنی که از چاه معدنی (شفت) برای حمل و نقل افراد استفاده میشود باید تمهیدات و ادوات لازم به نحوی پیشبینی و در شرایط مناسب نگهداری شوند تا همواره راه خروجی مذکور باز نگه داشته شود. ماده۲۲: در صورت توقف وسیله بارگیری یا باربری در مکانهایی غیر از محل پارکینگ، محوطه توقف وسیله باید با علایم هشدار دهنده مانند شبرنگ، چراغ و حفاظ مشخص شود. ماده۲۳: حداکثر شیب طولی برای مسیرهای باربری ریلی با لوکوموتیو ۲ درصد و در مسیرهای باربری با تجهیزات چرخ لاستیکی ۱۲ درصد است. ماده۲۴: شیب، عرض و قوسهای هر قسمت از مسیر باربری باید به شکلی باشد که راننده ماشین باربری بتواند به شکل ایمن ماشین را هدایت کند. ماده۲۵: کلیه مسیرهای باربری و تردد افراد که در معرض آب گرفتگی هستند باید به شکل مناسب آبکشی شوند. ماده۲۶: سطح مسیر باربری با کامیون در صورت یخ‌زدگی باید به شکل مناسب نمک و شن پاشی شود. ماده۲۷: برای جابه‌جایی افراد در معدن باید از وسایل نقلیه مناسب که دارای صندلی برای نشستن هستند استفاده شود و بکارگیری وسایل باربری مانند کامیون برای حمل افراد ممنوع است. ماده۲۸: کارگرانی که در راههای شیبدار با شیب بیش از ۴۵ درجه کار میکنند در زمان کار باید بر روی جایگاه متناسب با نوع کار مستقر شوند یا از تجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع استفاده کنند. ماده۲۹: نحـوه طراحی و نصب بونکـرها، ناوها و نقالههای هوایی و زمینی باید به گونهای باشد که خطر سقوط سنگ یا دیگر اشیاء بر روی افراد وجود نداشته باشد. ماده۳۰: ورود به بونکر فقط با حضور و کمک شخص دیگری و از بالای آن و با استفاده از حمایلبند کامل بدن، طناب نجات و سایر وسایل حفاظت فردی و رعایت اصول ایمنی باید صورت پذیرد. ب) راهها در معادن سطحی ماده۳۱: حداکثر سرعت باربری و تردد در مناطق مختلف راههای معدنی باید با توجه به مشخصات فنی راه، وضعیت ماشینآلات و شرایط آّب و هوایی توسط مسئول فنی معدن تعیین و با نصب تابلوهای مناسب در مسیرهای تردد مشخص شود. ماده۳۲: راههای معدنی در مناطق مشرف به پرتگاهها باید با دیواره اطمینان متناسب با ظرفیت ماشین و سرعت باربری تجهیز شوند به نحوی که حداقل ارتفاع آنها معادل نصف ارتفاع محور چرخ بزرگترین وسیله باربری باشد. ماده۳۳: عرض مفید راههای دو طرفه معدن باید حداقل معادل دو و نیم برابر عریضترین ماشین باربری معدن باشد. ماده۳۴: جهت مجاز تردد وسایل نقلیه در جادههای دو طرفه باید از طریق نصب علایم استاندارد مشخص شود. ماده۳۵: از جادههای یک بانده که عرض آن فقط برای عبور یک وسیله باربر، کافی است فقط هنگامی میتوان به عنوان جاده دو طرفه استفاده کرد که در طول مسیر آن در فواصل هر ۳۰۰ متر توقفگاه کناری مناسب ایجاد شده باشد و از یک سامانه برای مدیریت باربری در پیچها و یا سایر مناطق خطرناک استفاده شود. ماده۳۶: در مواردی که به علت شرایط آب و هوایی یا هر علت دیگری میدان دید رانندگان از سه برابر طول ماشین کمتر است باربری باید متوقف شود. ج) راهها در معادن زیرزمینی ماده۳۷: راه عبور افراد در تونلهای افقی و شیبدار که باربری ریلی دارند یا مجهز به نوار نقاله هستند باید حداقل ۷۰ سانتیمتر عرض و ۱۸۰ سانتیمتر ارتفاع از کف تونل داشته باشد و محل عبور افراد در تمام مسیر در یک سمت باشد. ماده۳۸: حفریات شیبداری که برای عبور و مرور افراد اختصاص داده میشود باید در شیبهای مختلف با وسایل ذیل تجهیز گردند: الف) در شیبهای ۱۵ ـ ۷ درجه: دستگیره سرتاسری. ب) در شیبهای ۳۰ ـ ۱۵ درجه: پلههای وسیع شیبدار و دستگیره. ج) در شیبهای ۴۵ ـ۳۰ درجه: اسکوب یا پلههای افقی و دستگیره. د) در شیب ۴۵ درجه و بیشتر از آن: اسکوب. ماده۳۹: فاصله پاگردها در حفریات با شیب تند مجهز به اسکوب نباید از ۱۰ متر بیشتر باشد. ماده۴۰: درتونل‌های شیبدار و چاههای مایل با باربری ریلی باید در فاصله حداکثر هر ۵۰ متر یک جانپناه احداث شود. همچنین در محل استقرار سوزنبان باید جانپناه ساخته شود. د) شفتها (چاههای معدنی) ماده۴۱: ورودی به چاههای معدنی باید دارای شرایط ذیل باشد: الف) داشتن روشنایی کافی در تمام ساعات. ب) سفیدکاری شده باشد. ج) دارای در فولادی و نرده حفاظتی برای جلوگیری از سقوط افراد یا ماشینآلات معدنی یا دیگر تجهیزات به داخل چاه. د) پیشبینی تسهیلات لازم برای عبور ایمن افراد از یک لبه شفت به لبه دیگر در جاهای لازم. ماده۴۲: یخ تشکیل شده در مناطقی از چاه معدنی که به علت شرایط آب و هوایی به وجود آمده است باید در اسرع وقت به طریق ایمن زدوده شود. ماده۴۳: تمامی آبهای سطحی و تراوشی برای جلوگیری از ریزش به داخل شفت باید زهکشی و جمع آوری شوند. ماده۴۴: کف چاهها باید از تجمع اشیاء رها شده، مواد معدنی و گل و لای تمیز نگه داشته شوند. ماده۴۵: همه افراد در حین بازسازی و تعمیر و نگهداری چاهها باید از تجهیزات حفاظت فردی کار در ارتفاع استفاده کنند. ماده۴۶: کار کردن به تنهایی در چاههای معدنی برای بازسازی و تعمیر و نگهداری آنها ممنوع است. ماده۴۷: هنگام حفر چاه معدنی، استفاده از سپر محافظ (سکو) در فاصله‌ای کمتر از ۳ متر از جبهه کار الزامی است. این سکو باید علاوه بر کابل فلزی (سیم بکسل) تعلیق به کمک جکهای مکانیکی افقی به دیواره چاه تثبیت شود. تبصره: در سنگهای ریزشی این فاصله نباید از ۲ متر تجاوز کند. ماده۴۸: هنگام حفر چاه معدنی از زیر سکوی کار تا جبهه کار میتوان از نردبان طنابی استفاده کرد مشروط بر آن که طول آن از ۳ متر کمتر باشد. فصل چهارم: ماشینآلات معدنی الف) الزامات عمومی ماده۴۹: کلیه ماشینآلات و تجهیزات معدنی باید توسط افراد ماهر و آموزش دیده بکار برده شوند. ماده۵۰: داشتن گواهینامه ویژه جهت کار با ماشینآلاتی مانند: بیل مکانیکی، لودر و بـولدوزر، لوکوموتیو و نـظایر آن برای متصدیان این گـونه ماشینآلات الزامی است. ماده۵۱: سوار شدن افراد غیرمجاز بر ماشینآلات معدنی نظیر: لودر، گریدر، بولدوزر و شاول ممنوع است. ماده۵۲: حـضور افراد غیرمجاز در منـطقه عملیاتی ماشینآلات و تجهیزات ممنوع است. ماده۵۳: اپراتور در صورت نیاز به حضور افراد در حوزه عملیات ماشین، باید به گونهای کار کند که در همه اوقات شخص مزبور در میدان دید وی باشد. ماده۵۴: اتاقک راننده ماشینآلات بارگیری و باربری باید از طریق رکاب و نردبان قابل دسترس باشد. ماده۵۵: پیاده و یا سوار شدن از ماشینآلات در حال حرکت تحت هر شرایط ممنوع است. ماده۵۶: اپراتور باید قبل از ترک ماشینآلات آنها را خاموش، دندهها را درگیر و از ترمز دستی استفاده نماید. ماده۵۷: تعویض و جابه‌جایی متصدیان ماشینآلات و دستگاهها فقط در زمان توقف آنها مجاز است. ماده۵۸: دستگاهها، تجهیزات و ماشینآلات در معادن سطحی باید حسب مورد مجهز به برقگیر دارای سیستم تخلیه الکتریسیته باشند. ماده۵۹: متصدیان دستگاههای برقی هنگام کار باید از وسایل حفاظت فردی مناسب شامل دستکش لاستیکی، کفش و کلاه ایمنی عایق در برابر الکتریسیته متناسب با ولتاژ و جریان برق دستگاه استفاده کنند. ماده۶۰: ماشینآلات الکتریکی مانند شاولها و دستگاههای حفاری برقی نباید قبل از قطع سوئیچ اصلی برق و تنظیم ترمزها برای پیشگیری از حرکت ناخواسته، توسط اپراتور ترک شوند. ب) ماشینآلات بارگیری و باربری ماده۶۱: وسایل باربری باید به گونهای بارگیری شوند که احتمال ریزش از آنها در زمان حمل وجود نداشته باشد. ماده۶۲: وسیله باربری نباید قبل از متوازن نمودن بار حرکت نماید. ماده۶۳: کابین ماشینآلات بدنه محور گرد معادن سطحی در زمان جابه‌جایی باید در جهت حرکت ماشین باشد. ماده۶۴: کلیه وسایل بارگیری و باربری باید مجهز به وسایل اطفای حریق مناسب و در دسترس باشند. ماده۶۵: ماشینآلات بارگیری و باربری باید دارای هشداردهنده‌های صوتی و نوری مناسب در زمان حرکت به عقب باشند. ماده۶۶: شیشه ماشینآلات بارگیری و باربری باید از جنس شیشه ایمنی (سکوریت) باشد. ماده۶۷: استفاده از ماشین‌های با موتور احتراقی و الکتریکی غیرحفاظت شده در محیط‌های آلوده به گازهای قابل انفجار ممنوع است. ماده۶۸: حداکثر شیب مجاز در عملیات بارگیری برای لودرهای پشتانداز، چرخ لاستیکی و زنجیری به ترتیب ۲/۰، ۲ و ۲۰ درصد است. ماده۶۹: به کارگیری بولدوزرها در جبهه کارهای با شیب بیش از ۲۵ درجه مجاز نیست. ماده۷۰: اسکریپرهایی که توسط تراکتورهای لاستیکی کشیده میشوند در زمان پربودن، مجاز به عبور از راههای دسترسی با شیب بیشتر از ۱۵ درجه و در زمانی که دستگاه خالی است مجاز به عبور از مسیرهای با شیب بیش از ۲۵ درجه نیستند. ماده۷۱: زنجیرهای کشش جام و اتصالات مربوطه در بیل کششی، کابلها در شاولهای کابلی و سیستم هیدرولیک جام در شاولهای هیدرولیک یا لودرها باید به طور روزانه توسط اپراتور ماشین و هر هفته توسط مسئول ایمنی معدن یا نماینده وی بازدید و کنترل شوند. ماده۷۲: نواحی بارگیری باید تا شعاعی که خطر سقوط، پرتاب سنگ یا برخورد با ماشینآلات وجود دارد حفاظت شوند و از ورود افراد غیرمجاز به آنجا ممانعت شود. ماده۷۳: فاصله بوم یا هر قسمت دیگر از ماشینآلات در معادن سطحی از خطوط انتقال برق باید با رعایت مقررات حریم خطوط انتقال نیرو و توزیع برق باشد. ماده۷۴: جام شاول (صندوقه بیل مکانیکی) در موقع کار هرگز نباید بالای سر افرادی که در محل کار میکنند چرخانده شود. ماده۷۵: جام شاول نباید از بالای اطاق راننده کامیون و کابلهای انتقال برق حرکت داده شود. ماده۷۶: در مکانهایی که خطراتی نظیر ریزشی بودن دیواره و برق گرفتگی وجود دارد باید از راهنما برای هدایت اپراتور ماشین بارگیر استفاده شود. ماده۷۷: چرخهای ماشینآلات بارگیری و باربری باید هنگام توقف برای جلوگیری از حرکات ناخواسته مهار شوند. ماده۷۸: شرایط ساخت، نصب، نگهداری و بهرهبرداری مخازن سوخت و مواد سریع اشتعال و همچنین فاصله آنها با توقفگاه ماشینآلات معدنی باید مطابق آییننامه حفاظتی مواد خطرناک و مواد قابل اشتعال و مواد قابل انفجار مصوب شورای عالی حفاظت فنی رعایت شود. ماده۷۹: جام، چنگک یا بیل ماشینآلات بارگیری معادن سطحی در هنگام توقف کار باید پایین آورده شده و روی زمین قرار گیرد و رها کردن آن به حالت آویزان و معلق ممنوع است. ج) ماشینآلات حفاری ماده۸۰: نکات زیر باید به هنگام کار با دستگاههای چالزنی رعایت شود: الف) در صورت تاخوردگی شیلنگ نباید دستگاه را روشن کرد. ب) برای چالزنی با دستگاههای الکتریکی از دستکش عایق الکتریسیته مناسب استفاده شود. ج) دستگاه چال زنی در هنگام کار در لبه پلههای معدنی یا پرتگاهها نباید در فاصله کمتر از ۳ متری از لبه پله مستقر شود. د) دستگاه چالزنی باید در هنگام حفاری در محل هموار مستقر گردد و جکهای تعادل دستگاه در وضعیت فعال قرار گیرند (در صورت دارا بودن) و چنانچه در محل حفاری احتمال ناپایداری وجود دارد باید با استفاده از کابل فولادی(سیم بکسل) مناسب نسبت به اتصال دستگاه حفاری به تکیهگاه ایمن اقدام شود. هـ) چال زنی باید با تزریق آب یا آب پاشی یا با استفاده از دستگاه غبارگیر انجام شود به طوری که میزان غبار تولید شده از حد مجاز کمتر باشد. ماده۸۱: راستای محور طولی دستگاه چالزنی هنگام عملیات حفاری در لبه پلههای معدنی یا پرتگاهها باید عمود بر امتداد لبه پله یا پرتگاه باشد. ماده۸۲: چال زنی در ته چالها (باقیمانده چالهای آتشباری شده) ممنوع است. ماده۸۳: در زمان کار مته حفاری نباید هیچ فردی بر روی دکل ماشین حضور داشته باشد. د) ماشینآلات حفاری مکانیزه زغال سنگ ماده۸۴: کلیه قسمتهای دستگاههای حفاری مکانیزه در معدن زغال سنگ که احتمال تولید جرقه در آنها وجود دارد باید قبـل و بعد از هـر نوبت کاری، بازرسی و کنترل شوند و درصورتی که صدمه دیده باشند باید قبل از راه اندازی مجدد اقدام به تعمیر و تعویض آنها شود. ماده۸۵: نشانگرهای حرارتی در دستگاههای حفاری مکانیزه زغال سنگ باید در صورت نیاز حرارت ناشی از اصطکاک را نشان دهند و آب پاشی در زمان کار با فشار و جریان مناسب که بر اساس دستورالعمل سازنده تعیین شده صورت پذیرد. هـ) نقالهها (نوار نقاله و نقاله هوایی) ماده۸۶: تمامی استوانههای محرکه و هرزگرد و قرقرههای تأمین کشش نوار نقاله باید به خوبی برای گرفتار نشدن اشخاص از فاصله ایمن حفاظ گذاری شوند. ماده۸۷: در محل تقاطع مسیر افراد با نوار نقاله باید پل‌های ایمن برای عبور و مرور از روی نقاله ساخته شود. ماده۸۸: در نقاطی که خطر ریزش یا پرتاب اشیاء از روی نقاله وجود دارد باید حفاظ مناسب برای جلوگیری از سقوط تأمین شود. ماده۸۹: راه‌اندازی نوار نقاله یا ناو زنجیری تنها باید به وسیله متصدی مربوطه انجام شود و پس از خاتمه باربری خاموش شوند. ماده۹۰: افراد اطراف نوار نقاله باید قبل از شروع به کار آن با ارسال علائم صوتی یا بصری آگاه شوند. ماده۹۱: نوار نقالههایی که راه عبور افراد در مجاورت آنها قرار گرفته باید مجهز به کلیدها یا سایر وسایل قطع‌کننده اضطراری باشند. ماده۹۲: همه نوار نقالهها در معادن زیرزمینی و همچنین روغن هیدرولیک مورد استفاده در آنها باید از نوع مقاوم در برابر آتش باشند و در صورت سوختن، گازهای سمی تولید نکنند. ماده۹۳: درسرتاسر مسیر نوار نقاله باید تجهیزات اطفای حریق مناسب نصب گردند. ماده۹۴: نظافت نقالهها و روغنکاری قسمتهای متحرک آن در هنگام کار ممنوع است. ماده۹۵: استوانههای محرک و هرزگرد نوار نقالهها باید دارای مکانیزم خود پاکسازی باشند و در غیر این صورت باید ترتیبی اتخاذ شود که تمیز کردن آنها فقط در زمان توقف نوار صورت پذیرد. ماده۹۶: نوار نقالهها باید دارای مکانیزم قفل کننده در زمان پاکسازی و تعمیرات برای پیشگیری از حرکات ناخواسته باشند. ماده۹۷: مسیر باربری با نوار نقاله یا ناو زنجیری باید در فواصل زمانی مناسب از مواد ریخته شده از روی نوار یا ناو پاکسازی شود. ماده۹۸: سوار شدن افراد بر روی نوار نقالههای حمل بار ممنوع است. ماده۹۹: نوار نقاله باید مجهز به حسگرهایی باشد تا در صورت پارگی یا منحرف شدن نواراز مسیر خود، برق اصلی را قطع نماید. ماده۱۰۰: در هر دو سر ایستگاه نقاله هوایی باید ارتباط مخابراتی مستقیم بین پایانهها برای تبادل اطلاعات وجود داشته باشد. ماده۱۰۱: سوار شدن افراد به نقاله هوایی ویژه باربری مواد معدنی ممنوع است. ماده۱۰۲: نقالههای هوایی ویژه حمل افراد باید دارای تجهیزات ذیل باشند: الف) دو ترمز مستقل که هر یک به تنهایی قابلیت متوقف کردن نقاله را با حداکثر بار داشته باشند. ب) دارا بودن نیروی محرکه اضطراری برای مواقعی که نیروی محرکه اصلی وجود ندارد. ج) اتاقکهای ویژه حمل نفرات در نقالههای هوایی باید مجهز به قفلهایی برای جلوگیری از تخلیه اتفاقی افراد باشند. ماده۱۰۳: ترمزهای نقاله هوایی در صورت قطع نیروی محرکه باید به شکل خودکار عمل نمایند و نقاله را متوقف کنند. ماده۱۰۴: طراحـی، ساخت، نصـب و بهرهبـرداری از دکلهای نقاله هوایی باید به گونهای باشد که ضمن تأمین ایمنی کامل، مانع از لنگر برداشتن و یا حرکات اضافی صندوقهها در طول مسیر باربری شوند. فصل پنجم: باربری در معادن الف) الزامات عمومی ماده۱۰۵: تمامی مسیرهای باربری باید از لحاظ شیب و پهنا یکنواخت و تا حدامکان مستقیم و متناسب با حجم ترافیک و نوع وسایل باربری باشند و همواره در شرایط ایمن نگهداری شوند. ماده۱۰۶: تابلوی مقررات ایمنی برای هر سیستم باربری باید در ابتدا و انتهای آن و در همه مسیرهای ارتباطی در معرض دید قرار داده شود. ماده۱۰۷: باربری همزمان با رفت و آمد نفرات فقط در صورتی مجاز است که امکان سر خوردن وسایل باربری یا غلتیدن بار وجود نداشته باشد. ماده۱۰۸: تمامی مسیرهای باربری باید از قطعات سنگ یا دیگر موانع تمیز نگه داشته شوند. ماده۱۰۹: اتصال یا جدا کردن وسایل باربری باید در محل مناسب و به گونهای صورت پذیرد تا از حرکات ناخواسته آنها جلوگیری شود. ماده۱۱۰: اقدامات احتیاطی مناسب در کلیه مسیرهای باربری برای جلوگیری از حرکت ناخواسته وسایل باربری باید به گونهای پیشبینی شود تا در موقع لزوم به شکل خودکار عمل نمایند. ماده۱۱۱: سوار شدن کارگران روی کلیه وسایل باربری به استثنای وسایلی که برای نفربری کارگران اختصاص دارد، ممنوع است. ماده۱۱۲: وسایل باربری از خط خارج شده نباید تا زمان توقف موتور وسیله یا طناب کشنده آنها با دست بر روی ریل قرار داده شوند. ماده۱۱۳: در صورت نیاز به حمل و نقل بارهای سنگین و غیرمعمول از نظر وزن و ابعاد، موارد ذیل باید زیر نظر سرپرست معدن لحاظ شوند: الف) وزن دقیق محموله مشخص شود و وسیله نقلیه مناسب و ایمن برای آن انتخاب شود. ب) مسیر مناسب برای حمل و نقل در نظر گرفته شود و کل مسیر قبل از حمل و نقل مورد بازرسی قرار گیرد. ج) کلیه اتصالات و زنجیرها باید برای بار سنگین محاسبه شوند تا توانایی تحمل وزن مورد نظر را داشته باشند. ب) باربری دستی ماده۱۱۴: باربری دستی در معادن باید بر اساس آییننامه حفاظتی حمل دستی بار مصوب شورای عالی حفاظت فنی صورت پذیرد. ماده۱۱۵: در جابه‌جایی واگنها با دست یا وینچ باید روی لبه واگن چراغ روشن نصب گردد. ماده۱۱۶: جابه‌جایی دستی واگنها در شیبهای بیش از نیم درجه ممنوع است. ماده۱۱۷: در مواردی که کارگر ناچار است وسایل باربری را در فضاهای تنگ هل بدهد باید حفاظ مناسبی برای دست بر روی وسایل باربری وجود داشته باشد. ماده۱۱۸: فواصل واگنها در باربری دستی باید به گونهای باشد تا از برخورد واگنها به باربرها جلوگیری شود. ج) باربری ریلی ماده۱۱۹: محل استقرار اپراتور لوکوموتیو در معادن زیرزمینی باید دارای کابین مسقف باشد. ماده۱۲۰: حداکثر سرعت مجاز باربری با قطار در معادن زیرزمینی نباید بیش از ۱۸ کیلومتر در ساعت باشد. ماده۱۲۱: حمل افراد باید با واگن مخصوص نفربری انجام شود. ماده۱۲۲: بستن واگنهای حمل بار به واگنهای نفربر ممنوع است. ماده۱۲۳: حمل مواد منفجره و مواد آتشزا در واگنهای نفربر ممنوع است. ماده۱۲۴: مکانیزم اتصال واگنها به یکدیگر باید از نوعی باشد که برای بستن یا باز کردن آنها کارگر مجبور به قرار گرفتن بین دو واگن نباشد. ماده۱۲۵: هر لوکوموتیو باید دارای چراغ جلو با قابلیت روشنایی مؤثر تا فاصله ۳۰ متر باشد. همچنین در پشت آخرین واگن هر قطار باید چراغ خطر قرمز رنگ یا وسایل هشداردهنده نصب شود به گونهای که حداقل از فاصله ۳۰ متری دیده شود. چراغهای قطار در زمان حرکت باید روشن باشند. ماده۱۲۶: واگنها باید به شکل دورهای تحت سرویس و روغن کاری و تعمیر قرار گیرند. کارهای انجام شده باید با ذکر شماره واگن، تاریخ تعمیر و سرویس و نام خانوادگی شخصی که مجری آن بوده است در دفتر مخصوص ثبت گردد. ماده۱۲۷: اتصال و یا جدا نمودن واگنها و کنترل اتصالات بین آنها در زمان حرکت قطار ممنوع میباشد. ماده۱۲۸: سوار شدن کمک راننده لوکوموتیو فقط روی صندلی مخصوص وی که به طور موقت به لبه آخرین واگن قطار نصب میگردد مجاز است. ماده۱۲۹: به منظور بلند کردن و روی ریل قرار دادن واگنها و لوکوموتیوهایی که از روی ریل منحرف و یا خارج شده‌اند لازم است که روی هر لوکوموتیو و همچنین جنب دهانه تونل، جک مخصوص این کار وجود داشته باشد. ماده۱۳۰: در موارد ذیل استفاده از واگنها ممنوع است: الف) در صورت عدم روغنکاری، سالم نبودن محور چرخ‌ها و یا وجود شکستگی در چرخ‌ها. ب) در صورت سالم نبودن زنجیر و قلاب و دیگر اجزایی که مربوط به اتصال واگنها می‌باشند. ج) در صورت ناقص بودن سپرهای طرفین واگن و یا ترمز (در واگنهای ترمزدار). د) در صورت وجود نقص در سیستم تخلیه واگنها. ماده۱۳۱: مراکز بارگیری در تونلها باید طوری طراحی شوند که جای کافی برای عبور و مرور افراد باقی بماند و شروع حرکت قطار و یا واگن باید توسط علائم هشداردهنده شنیداری و دیداری اعلام گردد. ماده۱۳۲: دریچه خروجی بونکرها به جز هنگام بارگیری باید بسته باشد. ماده۱۳۳: ورودی محلهای واگن برگردان باید توسط مانع ایمن شود تا از ورود دیگر قطارها به محل و خطر برخورد با آن جلوگیری شود. ماده۱۳۴: در تونلهای معادن گازدار که از نظر گاز خیزی جزء طبقه ۳ یا بالاتر از آن می‌باشند باید فقط از لوکوموتیوهای مجاز برای معادن گازدار استفاده شوند. ماده۱۳۵: قطار نباید از نقطه ترمز تا توقف کامل بیش از ۴۰ متر را طی نماید. ماده۱۳۶: لوکوموتیو در هنگام حرکت باید در ابتدای قطار واگنها قرار گیرد. قرار گرفتن لوکوموتیو در انتهای قطار واگنها فقط در مواقع مانور و جابجا کردن واگنها در سر دو راهی‌ها و هنگام تخلیه بار مجاز است. ماده۱۳۷: استفاده از لوکوموتیو در موارد ذیل ممنوع است: الف) نقص در سپرهای جلو و عقب و یا عدم وجود آنها. ب) ناقص بودن زنجیر و قلاب و یا سایر وسایل اتصال. ج) عیب در ترمزها. د) نقص در سیستم اطفای حریق. ه) خرابی و یا عدم نور کافی چراغ لوکوموتیو. و) خرابی دستگاه علایم هشداردهنده شنیداری و دیداری. ز) مشاهده نقص در وسایل ضد انفجار لوکوموتیو (در تونلهای خطرناک از نظر وجود گاز). ح) عدم وجود جک همراه لوکوموتیو. ط) سایر موارد بنا به تشخیص مسئول ایمنی یا مسئول فنی معدن. ماده۱۳۸: پایین پریدن از قطار و واگذاری رانندگی لوکوموتیو در حال حرکت به دیگری ممنوع است. ماده۱۳۹: قبل از آن که واگن خارج شده از خط را بلند کرده و روی خط قرار دهند باید اقدامات ایمنی برای جلوگیری از حرکات ناخواسته لحاظ شود. ماده۱۴۰: سیستم اضطراری توقف قطارهای نفربر باید دارای ترمزهای خراب ـ ایمن که در شرایط خراب نیز قادر به توقف کامل قطار است، باشد. ماده۱۴۱: فاصله دو واگن در هنگام عبور از کنار هم نباید از ۲۰ سانتیمتر کمتر باشد. ماده۱۴۲: ارتفاع بارگیری واگن باید برای پیشگیری از سر ریز شدن، متناسب با ظرفیت آن باشد. ماده۱۴۳: همه واگنهای صندوقه گردان باید مجهز به قفل باشند تا از تخلیه اتفاقی صندوقه آنها جلوگیری شود. ماده۱۴۴: برای جلوگیری از واژگون شدن واگن در زمان تخلیه باید از زنجیر ایمنی که به شاسی واگن متصل میشود، استفاده کرد. ماده۱۴۵: کنترل اتصالات واگنها در زمان حرکت قطار مجاز نیست. ماده۱۴۶: سر ریلها در محل اتصال دو ریل به یکدیگر باید در یک سطح باشند و ریل خارجی در قوسها باید بالاتر از ریل داخلی قرار گیرد. ریلها باید هر ماهه توسط مسئول ایمنی معدن یا نماینده وی بازرسی شوند و در صورت وجود فرسایش مؤثر در کلاهک یا مشاهده ترکهای طولی یا عرضی در تیغه ریل، نسبت به تعویض کامل آنها اقدام شود. د) لوکوموتیو باطریدار در معادن زیرزمینی ماده۱۴۷: باطریها در معادن زیرزمینی باید فقط در ایستگاههای ویژه با مشخصات ذیل شارژ یا تعویض شوند: الف) از مواد غیرقابل اشتعال ساخته شود. ب) مجهز به وسایل مناسب و کافی برای اطفای حریق باشد. ج) هوای عبور کرده از روی باطری مستقیماً باید در یک راه هوایی تخلیه شود و برای تهویه جبهه کار از آن استفاده نشود. د) دهانههای راه هوایی در نزدیکی سقف جای داده شوند. هـ) به گونهای باشد که خطر سر ریز شدن آب باطری یا الکترولیت وجود نداشته باشد. و) تجهیزات و لوازم الکتریکی ایستگاه شارژ باید ضد جرقه باشند. ماده۱۴۸: آب باطری یا الکترولیت ریخته شده در ایستگاه شارژ باید بلافاصله پاک شود. ماده۱۴۹: در جعبه باطری‌های لوکوموتیو و همچنین دریچههای آن باید در هنگام شارژ باز باشند. بستن در جعبه پس از اتمام تصاعد خروج کامل گاز از دریچهها مجاز است. تبصره: در هر حال بستن در جعبه زودتر از یک ساعت پس از اتمام شارژ ممنوع است. ماده۱۵۰: قبل از خارج نمودن باطری از اطاق شارژ باید ایزوله کردن و عایق‌بندی بین المنت‌ها و بدنه جعبه باطری مورد کنترل قرار گیرد. ماده۱۵۱: شارژ نمودن باطری‌های معیوب و یا کثیف ممنوع است. هـ) باربری با لوکوموتیوهای الکتریکی در معادن زیرزمینی ماده۱۵۲: درصد گاز قابل‌انفجار در هوای تمامی مسیرهایی که در آنها از لوکوموتیوهای الکتریکی استفاده میشود باید کمتر از حد مجاز باشد. ماده۱۵۳: در تونل‌هایی که به علت وجود گاز یا گرد زغال سنگ خطرناک می‌باشند، تعمیرات مربوط به وسایل برقی لوکوموتیو ممنوع است. ماده۱۵۴: سیمهای تغذیه لوکوموتیو الکتریکی باید دارای کلیدهای قطع جریان در فواصل حداکثر ۵۰۰ متر و در ابتدای همه خطوط منشعب باشند. ماده۱۵۵: سیمهای تغذیه لوکوموتیو الکتریکی باید دارای تجهیزات حفاظتی در برابر عبور جریان اضافه باشند. ماده۱۵۶: سیمهای تغذیه لوکوموتیو الکتریکی در معادن زیرزمینی زغال سنگ باید فقط در مسیر هوای تازه شبکه تهویه نصب شوند. ماده۱۵۷: سیمهای تغذیه لوکوموتیو الکتریکی و سیمهای لخت مخابراتی در موارد عبور از میان درهای تهویه یا در محل تقاطع با دیگر سیمها یا کابلهای حاوی برق باید به شکل مناسبی عایق‌بندی شوند. ماده۱۵۸: سیمهای تغذیه لوکوموتیو الکتریکی با کمتر از ۲ متر ارتفاع از کف باید در موارد ذیل به شکل مؤثر حفاظ‌گذاری شوند: الف) در همه نقاطی که ممکن است محل کار واقع شده یا کارگران به طور منظم از زیر سیمهای برق عبور نمایند. ب) در هر دو طرف درهای تهویه. ج) در ایستگاههایی که افراد از قطارهای ویژه حمل نفرات پیاده یا سوار میشوند. د) حفاظ‌گذاری موقت در مناطقی که افراد در نزدیکی لوکوموتیو الکتریکی یا سیمهای تغذیه لوکوموتیو الکتریکی کار میکنند. ماده۱۵۹: علایم نوری واضح در مناطق تعویض خط، تقاطعها و مسیرها در زمان برقدار بودن سیم لوکوموتیو الکتریکی باید مشهود باشد. ماده۱۶۰: جریان برق لوکوموتیوهای الکتریکی قطارهای نفربری در زمان سوار و پیاده شدن اشخاص باید قطع باشد و یک علامت نوری ویژه نشان دهد که سیم برق تغذیه لوکوموتیو الکتریکی بیبرق است. ماده۱۶۱: سیم یا سیمهای تغذیه لوکوموتیوهای برقی باید به طریقی نصب شوند که احتمال قطع شدن، برق گرفتگی یا بروز حریق وجود نداشته باشد. ماده۱۶۲: سیم یا سیمهای تغذیه لوکوموتیوهای برقی باید در ارتفاع حداقل ۵/۲ متر از کف نصب شوند در غیر این صورت، جریان برق در هنگام عبور و مرور اشخاص باید قطع شود. ماده۱۶۳: اطاقک راننده در لوکوموتیوهای الکتریکی که از سیم لخت برق می‌گیرد باید مسقف بوده و تجهیزات انتقال جریان باید به طور کامل عایق‌بندی شده باشد تا احتمال برق گرفتگی راننده وجود نداشته باشد. ماده۱۶۴: تمام قسمتهای لوکوموتیو که جریان برق از آن عبور میکند باید به وسیله پوشش مناسبی عایق شوند. ماده۱۶۵: جریان برق باید قبل از انجام هرگونه تعمیر در شبکه انتقال برق به لوکوموتیو یا تعمیر قسمتهای الکتریکی یا مکانیکی لوکوموتیو قطع شود. و) باربری با لوکوموتیوهای دیزلی و سایر وسایل نقلیه دیزلی در معادن زیرزمینی ماده۱۶۶: میزان منوکسیدکربن در گازهای خروجی از اگزوز لوکوموتیو دیزلی باید کمتر از ۰۵/۰ درصد باشد. ماده۱۶۷: استفاده از لوکوموتیو دیزلی در تونلهای پیشروی که تهویه آنها با بادبزنهای موضعی انجام می‌گیرد به شرطی مجاز است که مقدار گاز زغال در جریان هوای خروجی از تونل کمتر از ۵/۰ درصد باشد. ماده۱۶۸: دمای گازهای خروجی از اگزوز لوکوموتیو دیزلی نباید بیشتر از ۷۰ درجه سانتیگراد باشد و هیچ شعله و جرقهای نباید از وسیله نقلیه خارج شود. ماده۱۶۹: توقفگاه، محل سوختگیری و تعویض روغن لوکوموتیوهای دیزلی باید دارای ویژگیهای ذیل باشد: الف) با جریان کافی هوا تهویه شود. ب) از مواد غیر قابل اشتعال ساخته شده باشد. ج) کف محل باید از لایهای از بتن با سطح غیرمتخلخل، با شیب مناسب و کانال هایی برای انتقال سیال ریخته شده پوشیده شود. د) دارای وسایل مناسب و کافی برای اطفاء حریق باشد. ماده۱۷۰: سوختگیری یا تعویض روغن وسایل نقلیه دیزلی فقط باید در ایستگاههای ویژه انجام شود. ماده۱۷۱: الیاف تنظیف مواد روغنی برای پیشگیری از حریق باید در ظروف غیرقابل اشتعال جمع‌آوری شده و در اسرع وقت به سطح زمین منتقل شوند. ماده۱۷۲: مقدار روغن انبار شده و مواد سریع الاشتعال در داخل معادن زیرزمینی نباید بیش از میزان مصرف برای ۲۴ ساعت آینده باشد و مخازن تخلیه شده روغن باید در اسرع وقت به بیرون از معدن برده شوند. ز) باربری در مسیر شیبدار با وینچ ماده۱۷۳: عبور و مرور افراد در زمان باربری با وینچ از مسیر شیبدار وینچ ممنوع است. ماده۱۷۴: سرعت باربری با وینچ نباید از ۵ متر بر ثانیه بیشتر باشد. ماده۱۷۵: زنجیرهای اتصال واگنها به استثنای واگن اول باید مقاومتی معادل حداقل ۶ برابر