(فقه) قرارداد صلح موقتى است که بین رئیس حکومت اسالمى یا نماینده قانونی او با اجانب (اعم ازاهل کتاب و غیراهل کتاب) که بین آنان ومسلمین حالت جنگ حکم فرما بوده بسته مى شد در این عقد حتمأ مدت قرارداد معین بوده است. هریک از کفار که طرف عقد مهادنه واقع شده بودند اصطلاح معاهد نامیده مى شدند .