(فقه)در علم درایه نوعی از تحمل حدیث است(مقرون به اجازه و غیر مقرون به اجازه) و صور مختلف دارد مانند اینکه شیخ اجازه نسخه ای از احادیث مورد روایت خویش را به طالب تجمل حدیث بدهد تا او آنها را روایت کند.(وصول الاخیار- ص۱۲۵ به بعد)