توضیحات

(فقه)نوعی بیع بود که در جاهلیت شایع بود به این صورت که بایع جامه ای را نزد مشتری می انداخت و به صرف این عمل (بدون اینکه مشتری جامه را دیده و از خصوصیات آن مطلع شده باشد)بیع واقع می شد.گاهی منابذه از طریق انداختن سنگ بود که به هر کالائی (جامه یا گوسفند)که نوع آن بین طرفین مشخص بود اصابت می کرد.آن کالا مبیع بوده و بیع واقع می شد این قسم از منابذه را بیع الحصاة هم نامیده اند.اسلام این عقود را باطل شمرد‌.هم چنین است بیع تلجئه که صاحب مبیع در خطر این بود که زورمندی مبیع را از بگیرد لذا آن را ضمن یک بیع صوری به دیگری می فروخت و در حقیقت قصد بیع نداشت.