( مدنی- فقه) معامله ای است که طرفین قصد جدی برای به وجود آوردن آثار حقوقی آن معامله را نداشته باشند مانند بیع شرط های سابق (قبل از وضع مدلول ماده ۳۴ قانون ثبت) که صورتا بیع بوده و در معنی وسیله ای برای استقراض و اخذ ربح نامشروع محسوب می شد.(ماده ۴۲۶ قانون تجارت) ماده ۴۶۳ قانون مدنی می گوید: اگر در بیع شرط معلوم شود که قصد بایع حقیقت بیع نبوده است احکام بیع در آن مجری نخواهد بود