(فقه)در معانی ذیل به کار رفته است: الف) کسی که عدم استعمال بعضی از محرمات موجب تلف جان او گردد. ب)ترک ارتکاب برخی از محرمات موجب ناخوشی یا دشواری معالجه یا ضعف منتهی به ترک همراهی با همراهان سفر گردد.(قلائدالدر جزائری- صفحه ۳۳۷-جواهرالکلام-جلد ششم صفحه ۷۱-مفاتیح الشرایع فیض - صفحه ۲۶۶) ما من شیئی الاوقد احله الله للمضطر. قاعده«المضرورات تبیح المحظورات»و «الضرورة تتقدر بقدرها»وسایر تعبیرات نزدیک و مشابه این ها همگی برای بیان قاعده اضطرار است که یکی از قواعد حقوقی مذکور در قرآن است.