توضیحات

(فقه-مدنی) صفت عقد یا ایقاعی است که اقدام کننده به آن نتواند به قصد یک طرفی آن را فسخ کند.عکس آن را جائز گویند.(ماده ۱۸۵-۲۱۹ ق.م) (فقه) هر گاه دو چیز را در نظر بگیریم یکی (الف) و دیگری(ب) و وضع آن دو طوری باشد که هر وقت (الف) وجود پیدا کند (ب)هم وجود پیدا کند در این صورت (الف) را ملزوم و (ب) را لازم نامند و رابطه بین آن دو را «لزوم» خوانند.