توضیحات

(فقه) همانطور که در حقوق بین الملل ، دولتی نسبت به امر یا اموری حالت بی طرفی به خود میگیرد گاهی یک موضوع حقوقی نسبت به یک وضع معین حالت بی طرفی(و به تعبیر قدماء حالت لااقتضائی و با بیان حالیه: حالت بی تفاوتی) به خود میگیرد این حالت را «لابشرط» گویند مثلا طرح دعوی نسبت به اختلاف خوانده با خواهان لابشرط است یعنی طرح دعوی نه نشانه اختلاف خوانده با خواهان است و نه نشانه موافقت خوانده با دعوی خواهان زیرا هر دو صورت احتمال می رود و ذات طرح دعوی دلالت بر خلاف یا وفاق خوانده نمی کند و نسبت به خلاف و وفاق، لا اقتضاء و لا بشرط است ای بسا که متداعیین با مواضعه با یکدیگر طرح دعوی می کنند.(رک.بشرط لا. بشرط شیئی)