توضیحات

الف)قبول در قانون فقه تعریف نشده است.میتوان گفت قبول عبارت است از قصد انشائی که در جهت عکس ایجاب قرار گرفته و در ایجاد اثر یک عقد، مکمل ایجاب می باشد.و به طور خلاصه میتوان آن را قصد انشا مکمل قصد انشا دیگر نامید. ب) قبول در مقابل رد(و یا اعتراض) مفهومی است مغایر با مفهوم بالا مثلا مالک در عقد فضولی حق دارد عقدی را که روی مال او واقع شده است قبول کند.یا کسی که حکم بدوی علیه او صادر شده می‌تواند به آن اعتراض نکند و این را هم قبول به این معنی می نامند.(در فارسی تمکین به حکم گفته می شود) قبول به این معنی را Acquiescement نامیده اند و یا به معنی اصطلاحی است که در مدنی و آئین دادرسی مدنی و کیفری و اداری به کارمی رود.