توضیحات

مقامی که به مناسبت قدرت مخصوصی که دارا می باشد وضع قانون نموده و آن را کم و بیش به معرض اجرا می گذارد و از قدرت مزبور ضمانت اجرائی قانون را فراهم می کند.مقنن هم در همین معنی استعمال می شود.در فقه به همین معنی لغت شارع و مشرع (به تشدید را) استعمال می شود.