توضیحات

یا قانون تفسیری، قانون گاهی از پیش برای تفسیر اراده عاقد (یا ایقاع کننده) وضع می شود.مثلا افراد گاهی در بستن یک قرارداد، جمیع خصوصیات لازم را بیان نمی کنند و اراده خود را مبهم اظهار می دارند اینگونه قراردادها اگر باطل تلقی شود مردم دچار زحمت. می شوند ناگزیر قانونگذاران برای اینگونه موارد مقرراتی وضع کرده اند که آنها را جانشین سکوت اراده عاقد قرار داده اند  یعنی مفروض مقنن این است که عاقد در قلمرو صراحت قصد وی توجه به آن مقررات داشته است چنانکه اگر بایع و مشتری مکان تسلیم عضوین را ذکر کنند.مفروض ماده۳۷۵ق.م این است که مقصود متعاقدین محل وقوع عقد بوده است.