توضیحات

ملک یک مال مالک نمائات آن هم هست به همین جهت نمائات بین تاریخ عقد و تاریخ فسخ عقد متعلق به فسخ کننده است(یعنی متعلق به صاحب خیار است)این تملک نمائات برای فسخ کننده مجانی تمام نشده است زیرا در همان فاصله بین عقد و فسخ اگر مال تلف می شد صاحب خیار ضامن تلف شدن آن بود.در مقابل این ضمان استحقاق منافع آن را پیدا کرد.این قاعده مستفاد از قاعده الخراج بالضمان است که در فقه از آن تعبیر به« من به الغنم فعلیه الغرم »می کنند.قاعده بالا از مواد ۴۵۴-۴۵۵ق‌.م استفاده می شود.