توضیحات

یا عرف محاوره عبارت است از اینکه مدلول یک لغت یا یک عبارت در محاوره یک قوم به صورت خاصی تلقی به قبول شده باشد مثلا ممکن است یک کلمه در لغت معنی مخصوص داشته باشد ولی در محاورات و استعمالات یک قوم معنی دیگری غیراز معنی لغوی داشته باشد و از همین رو است که ماده ۲۲۴ ق‌.م می گوید: الفاظ و عبارات طرفین عقد محمول بر معانی عرفی است.و مقصود از عرف در این ماده عرف لفظی است. در عرف لفظی ما مسئولیت به جای ضمان به کار رفته است.عرف لفظی در مقابل عرف عملی به کار می رود.کلمه عرف هرگاه به طور مطلق استعمال شود به معنی عرف عملی است.( رک.عرف عملی)