اشتهار عمل و استناد بر طبق مفاد روایت معینی را(بین قدما فقه) گویند.این شهرت اگر مطابق مفاد روایت ضعیفی (ضعیف از حیث اقتضاء اصول علم درایه) باشد ضعف آن را جبران می کند و اگر مخالف مضمون یک حدیث قوی باشد آن رادتضعیف مینماید. علت اهمیت شهرت عملی بین قدما فقه از این رو است که آنها به صدر اسلام نزدیک بوده و قرائن صحت و سقم احادیث به مقدار قابل ملاحظه ای در اختیار آنان بوده است.کم کمبه علت بعد عهد و طول زمان آن قرائن از بین رفت.شهرت عملی متاخران قرینه محسوب نمیشود و ارزش ندارد علی الخصوص اگر مخالف شهرت عملی قدما باشد.