هرگاه مقنن در مقام گفتن مطلبى باشد و نسبت به قسمتى ازآن مطلب سکوت اختیار کند این سکوت را سکوت درمقام بیان گویند. و چون سکوت درمقام بیان ازعاقل متعارف هم درست نیست بنابراین باید به تناسب مقام براى آن سکوت معنى خاصی را منظور نمود وآن معنی را مقصود مقنن باید تلقى کرد به همین جهت است که گفته اند: سکوت درمقام بیان بیان است. مثال: قوانین امور حسبی درمقام بیان طرق اعتراض به حصر وراثت بوده و با این حال نسبت به واخواهى سکوت اختیارکرده و این سکوت دلالت میکند که نسبت به تصمیم دادگاه راجع به حصر وراثت نمیتوان واخواهى داد.