مانند معامله مالک اهل در مال خود بدون اکراه. در اینصورت قصد انشاى او مقرون به رضا است بر خلاف رضاى مالک درحال اجازه عقد فضولى که رضاى او جدا از قصد انشاى عاقد است و نیز رضاى عاقد مکره پس از زوال اکراه و در هنگام اجازه عقد همینطور است. (مراتب بالا فرع تغایر قصد انشات و رضا است. )