حقى است که در حین انشاء وجود ناقصى دارد وبعد از حصول چیزى که حق مزبور برآن معلق شده است وجودش کامل میشود مانند حق موصی له بر موصى به که در حین وصیت وجود پیدا کرده است (به همین دلیل موصى له درهمان وقت حق دارد قبول وصیت را ابراز نماید) ولى وجودش ناقص است و همین که موصی فوت کند حق مزبورکامل میشود این اصطلاح در مقابل ((حق منجز)) استعمال میشودحق معلق ممکن است ناشى ازعقد معلق یا از ایقاع معلق باشد