یک نوع حق عینى است که ازجهت سبقت شخص نسبت به آن عین که درمعرض حیازت جمعیتى معین قرارگرفته است بیدا میشود مانند حق اولویت ناشى از تحجیر در اراضى موات و حق اولویت در صندلى هاى نصب شده در پارک شهر براى کسى که روى آنها نشسته است و امثال اینها