جواز حکمى
منبع مطلب
ترمینولوژی حقوق
هرگاه طرفین عقد جائزى نتوانند جواز آن را تبدیل به لزوم کنند آن جواز را جواز حکمى گویند یعنی جواز عقد مزبور از موارد قوانین آمره است و شرط لزوم، مخالف مقتضاى ذات عقد خواهد بود مانند شرط لزوم در عقد هبه این شرط باطل است زیرا جواز هبه جواز حکمى است.