از اصطلاحات فقه و در معانى ذیل بکار رفته است : الف-به معنی محصن دربحث جزاى اسلام ب-زنی که بکارت اوطى مواقعه مشروع یا نامشروع از بین رفته باشد و هم چنین است از طریق وطى بشبهه. این صفت زن را ثیبوبت نامند صرف شوهرکردن موجب ثیبوبه نیست و باید مواقعه و ازاله بکارت هم صورت گیرد. درمقابل بکر استعمال میشود.