(مدنى) تعهدى است که شخصى بقصد یکطرفی خود ایجاد مى کند (بنفع دیگرى) اصطلاح بالا مصداقأ منطبق بر ایقاعات لازم در امور مالى است بنابراین برطلاق در حقوق ماتعهد یکطرفى گفته نمیشود. در فقه معنى بالا را تحت عنوان ((شرط ابتدائی)) ذکر مى کنند در حقوق مدنى کنونی تعهد یکطرفى از موارد سکوت قانون است و چون منع نشده است طبق اصول کلى صحیح محسوب است.