توضیحات

(فقه - مدنی) تعلیقى عقد آن است که اثر حاصل ازعقد که درهمان حال عقد موجود میشود به علت نحوه مذاکرات طرفین بطور ناقص موجود شود و زوال آن نقص بسته به پیدایش عامل یا عوامل جدید باشد( که آن عامل یا عوامل را معلق علیه گویند. ) چنانکه متعاملین در عقد بیع شرط کنند که مبیع درمقابل بهاى معین منتقل به خریدارگردد به شرط آنکه بایع ظرف یکماه از معامله موفق به تنظیم سند معامله خانه معین دیگرى که قولنامه هم کرده است بشود، تنظیم سند مذکور، عامل جدیدى است که اگر پیدا و محقق شود نقص آثار ناشى از بیع اول برطرف میشود یعنی تعلیق آن عقد از بین میرود. پس چنین نیست که در عقد معلق، آثار عقد درحین عقد موجود نگردد والا لازم می آید که بین انشاء ومنشاء، فاصله زمانی حاصل شود و این حتى درایجاد موجودات اعتبارى هم محال است. در ماده 189 ق- م بطورناقص به ماهیت تعلیق عقد اشاره شده است. به هرحال تعلیق عقد به معنى مذکورفوق ازکیفیت انشاء متعاقدین پیدا میشود نه از حکم قانون (مثلا تعلیق و بلاتکلیفی در عقد مکره ناشى از حکم قانون است نه برحسب انشاء) معنى عبارت  ((برحسب انشاء)) در ماده 189 ق - م همین است.