وسیله اى است براى اینکه بدانند یک لفظ درمعنى حقیقى خود بکار رفته است یا درمعنى مجازى. تبادر یعنى سبق معنى بذهن درمورد لفظى که بدون قرینه بکار رفته باشد چنانکه از کلمه (سند)در اصطلاحات امروز نوشته عادى یا رسمى که درمقام دعوى یا دفاع قابل تمسک باشد دانسته میشود واستعمال آن در این معنى حقیقت است و بکار بردن آن در معنى مطلق مدرک ودلیل بدون قرینه میسر نیست پس در معنى اخیر مجاز است