توضیحات

یعنی ذکر قبول (یا تحقق قبول)بعداز ایجاب با فاصله زمانی کوتاه و متناسب با طبیعت عقد.یعنی فاصله بین ایجاب و قبول آنقدر نشود که عرفا صورت عقد ازبین برود از این معنی به توالی عرفی ایجاب و قبول تعبیر شده است(ماده1065ق.م)مع الوصف فقها درباره عقد وکالت تصریح کرده اند که فاصله بین ایجاب و قبول حتی یک سال هم اگر طول بکشد اشکال ندارد و در عقد ضمان گفته اند فوریت قبول شرط نیست(جلد اول شرح لمعه-ص420).به نظر ما اگر برای اعلان قبول مدتی از طرف ایجاب کننده (یا مقنن)معین شده باشدولو این مدت ده سال هم باشد ذکر قبول در مدت مضروب موجب تحقق عقد است.چنانکه در ماده 100اصلاحی نظامنامه اجرایی اسناد رسمی (در عبارت:ویا معادل طلب خود از اموال مورد مزایده به قیمت ارزیابی شده بپذیرد)مهلت قبول بیع مزایده از طرف بستانکار یک ماه معین شده است. (تاثیر اراده در حقوق مدنی-شماره:126-391-515-516-518-521-522)