توضیحات

1- تعیین سیاست‌های كلی نظام جمهوری اسلامی ایران پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام. 2- نظارت بر حسن اجرای سیاست‌های كلی نظام. 3- فرمان همه‌پرسی. 4- فرماندهی كل نیروهای مسلح. 5- اعلان جنگ و صلح و بسیج نیروها. 6- نصب و عزل و قبول استعفاء: الف- فقهای شورای نگهبان. ب- عالیترین مقام قوه قضاییه. ج- رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران. د- رئیس ستاد مشترك. هـ- فرمانده كل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی. و- فرماندهان عالی نیروهای نظامی و انتظامی. 7- حل اختلاف و تنظیم روابط قوای سه گانه. 8- حل معضلات نظام كه از طرق عادی قابل حل نیست، از طریق مجمع تشخیص مصلحت نظام. 9- امضای حكم ریاست جمهوری پس از انتخاب مردم صلاحیت داوطلبان ریاست جمهوری از جهت دارا بودن شرایطی كه در این قانون می‌آید، باید قبل از انتخابات به تأیید شورای نگهبان و در دوره اول به تأیید رهبری برسد. 10- عزل رئیس جمهور با در نظر گرفتن مصالح كشور پس از حكم دیوانعالی كشور به تخلف وی از وظایف قانونی، یا رأی مجلس شورای اسلامی به عدم كفایت وی براساس اصل هشتاد و نهم. 11- عفو یا تخفیف مجازات محكومین در حدود موازین اسلامی پس از پیشنهاد رئیس قوه قضاییه. رهبر می‌تواند بعضی از وظایف و اختیارات خود را به شخص دیگری تفویض كند. (اصل یكصد و دهم قانون اساسی)