توضیحات

وضع استخدامی مستخدمین رسمی منحصراً یكی از حالات زیر را خواهد داشت و نمی‌توان مستخدم را در حال استخدامی دیگری قرار داد: الف- حال اشتغال و آن وضع مستخدمی است كه در پست معینی انجام وظیفه می‌كند. ب- حال مرخصی و آن وضع مستخدمی است كه از مرخصی استحقاقی موضوع ماده 47 یا مرخصی بدون حقوق موضوع ماده 49 این قانون استفاده می‌كند. پ- حال معذوریت و آن وضع مستخدمی است كه از مرخصی استعلاجی موضوع ماده 48 این قانون استفاده می‌كند. ت- حال آمادگی به خدمت و آن وضع مستخدمی است كه طبق این قانون تصدی شغلی را به عهده نداشته و در انتظار ارجاع خدمت است. ث- حال مأموریت و آن وضع مستخدمی است كه به طور موقت مأمور انجام وظیفه خاصی گردیده یا از طرف وزارتخانه و مؤسسه متبوع به وزارتخانه یا مؤسسه دولتی دیگری به طور موقت اعزام شده باشد. ج- حال خدمت زیر پرچم و آن وضع مستخدمی است كه طبق قوانین مربوط به خدمت زیر پرچم مشغول است. چ- حال خدمت آزمایشی و آن وضع مستخدمی است كه امتحانات ورودی به استخدام كشوری را گذرانیده و در حال طی دوره آزمایشی موضوع ماده 17 این قانون است. ح- حال بازنشستگی و آن وضع مستخدمی است كه طبق قانون به موجب حكم رسمی مراجع صلاحیتدار از حقوق بازنشستگی استفاده می‌كند. خ- حال از كارافتادگی و آن وضع مستخدمی است كه طبق مفاد مواد 79 یا 80 قادر به كار كردن نبوده و از حقوق وظیفه مصرح در این قانون استفاده می‌كند. د- حال تعلیق و آن وضع مستخدمی است كه طبق حكم مقامات صلاحیتدار به علت صدور كیفر خواست از طرف مقامات قضایی از ادامه خدمت ممنوع می‌شود. ذ- حال انفصال موقت و آن وضع مستخدمی است كه به موجب حكم قطعی دادگاه اداری یا كیفری اصالتاً یا تبعاً برای مدت معینی از اشتغال به خدمت ممنوع است. ر- حال انفصال دائم و آن وضع مستخدمی است كه به موجب حكم قطعی دادگاه اداری یا كیفری اصالتاً یا تبعاً برای همیشه از خدمت دولت محروم است. ز- حال استعفا و آن وضع مستخدمی است كه طبق مواد 64 و 65 این قانون مستعفی از خدمت شناخته شده است. ژ- حال غیبت موجه و آن وضع مستخدمی است كه به عللی خارج از حدود قدرت و اختیار خود نتوانسته است در محل خدمت حاضر شود و موجه بودن عذر او طبق تبصره ماده 65 این قانون محرز شده باشد. (ماده 124 قانون استخدام كشوری مصوب 31/3/1345)