عبارت است از اراضی بایر و دایری كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا پایان سال 1359 در سراسر كشور و تا پایان سال 1363 در مناطق كردنشین به نحوی در تسلط غیرمالك قرار گرفته باشد. هر گاه در زمان تصرف در سطح هر هكتار بیش از یك صد اصله نهال یا درخت مثمر یا پنجاه اصله درخت نخل یا زیتون یا یك هزار نهال یا درخت غیرمثمر وجود داشته در این صورت باغ یا بیشه محسوب و از شمول اراضی كشت موقت خارج است. (بند 4 از آییننامه اجرایی قانون واگذاری زمینهای دایر و بایر كه بعد از انقلاب به صورت كشت موقت دراختیار كشاورزان قرار گرفته است مصوب 29/11/1365هیأت وزیران)