نکاح صوری یا تصنعی

مطابق ماده 1062 قانون مدنی: «نکاح، واقع می شود به ایجاب و قبول به الفاظی که صریحا دلالت بر قصد ازدواج نماید.» مطابق این تعریف، می توان گفت، اصلی ترین و اولین شرطی که برای تحقق عقد نکاح و وقوع ازدواج، باید وجود داشته باشد، قصد و نیت طرفین است.

صوری، به معنای صورت سازی و غیر واقعی بودن می باشد و منظور از ازدواج صوری، همان ازدواج غیر واقعی است که در آن، طرفین، دارای قصد ازدواج نبوده و تنها برای برخورداری از آثار و نتایج آن، اقدام به خواندن صیغه نکاح و ثبت ازدواج می نمایند.

افراد ممکن است به دلایل متفاوتی، اقدام به انجام ازدواج صوری نمایند؛ دلایلی مانند مهاجرت، دریافت ارث و میراث و همچنین، وجود فشارهای خانوادگی می تواند باعث شود، افراد به ازدواج غیر واقعی روی بیاورند. برای مثال، در مواردی که فرد، قصد مهاجرت به کشور دیگری دارد، بسته به قوانین کشور مقصد، یکی از راه های دریافت اقامت، ازدواج با تبعه آن کشور می باشد.

یا در شرایطی که ارثیه ای از خویشاوندان فرد به وی رسیده و شرطی مبتنی بر متاهل بودن، برای چنین فردی در نظر گرفته شده است، فرد اقدام به ازدواج صوری می کند؛ در مواقعی نیز شاهد هیچ یک از این دو حالت نیستیم و افراد، تنها به دلیل اجبار خانوادگی، دست به انجام ازدواج غیر واقعی زده و ناچار به قبول آثار آن می شوند.