تنفیذ صلح نامه ( اموال منقول )

عقد صلح عقدی است که طبق آن، دو طرف در پیدایش یا زوال یک رابطه حقوقی توافق می­ کنند. ایجاب کننده را مصالح و قبول کننده را متصالح می­گویند.

تنفیذ در حقوق به معنی اجازه کردن عمل حقوقی غیر نافذ است.زمانی که صلح ­نامه ه­ای به صورت اکراهی منعقد می ­شود، در صورتی که متصالح (قبول کننده) آن­ را تنفیذ کند دارای اثر حقوقی و در صورتی که آن را رد کند باطل می­شود. پس در صورتی که صلح­نامه به صورت فضولی منعقد شده باشد، هر یک از مصالح (ایجاب کننده) یا متصالح می­ تواند به دادگاه مراجعه کرده و دادخواستی مبنی بر تنفیذ صلح­نامه به طرفیت مالک اصلی تقدیم کنند.

مراتب تنظیم صلح نامه

در صورتی که طرفین بخواهند صلح نامه ای بین خود منعقد کنند در مرحله ی بعد باید اقدام به اجرای مفاد ان نمایند، در این صورت اگر سند صلح نامه بین خود دو طرف به صورت عادی تنظیم گردد، اجرای مفاد ان را برعهده خواهند داشت. در صورتی که طرفین صلح نامه ی خود را در جریان رسیدگی به اختلاف، در دادگاه تنظیم نمایند، دادگاه اقدام به ایجاد سازش نامه بین طرفین می کند و به این صورت، با صدور سازش نامه و صلح نامه طرفین دعوی می‌توانند مفاد صلح نامه ی تنظیمی بین خود را از طریق واحد اجرای احکام دادگستری به اجرا بگذارند، ولی در صورتی که طرفین بعد از طرح دعوی خود، در دفتر خانه ی اسناد رسمی اقدام به تنظیم صلح و سازش نامه کردند اجرای مفاد ان از طریق واحد اجرای ثبتی به عمل می‌آید.