نفی نسب

ممکن است کسی که ظاهراً با دیگری قرابت نسبی دارد اقدام به نفی نسب کند و قرابتی که مورد انکار واقع می شود ممکن است قرابت در خط مستقیم ( خویشاوندانی که نسل یکدیگر هستند مانند پدر و مادر و فرزندان ) و یا قرابت در خط اطراف ( خویشاوندانی که نسب مشترک دارند مانند خواهر و برادر یا پسر عمو و دختر عمو ) باشد. ( کتاب حقوق خانواده دکتر ناصر کاتوزیان جلد 1 و کتاب حقوق خانواده دکتر حسین صفایی ) معمولا نفی نسب از طریق اثبات خلاف اماره فراش تحقق می یابد. ( اماره:  با استناد به ماده 1321 قانون مدنی اماره عبارت از اوضاع و احوالی است که به حکم قانون یا در نظر قاضی دلیل بر امری شناخته شود و با استناد به ماده 1158 قانون مدنی اماره فراش بدین معنی است که : طفل متولد شده در زمان زوجیت ملحق به شوهر است مشروط بر اینکه از تاریخ نزدیکی تا زمان تولد کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه نگذشته باشد یعنی اصل بر این است که فرزندی که در زمان زوجیت حاصل می شود متعلق به شوهر است ). چنانچه نفی ولد ( نفی نسب به وسیله پدر را اصطلاحا نفی ولد می گویند.) در موردی باشد که اماره فراش جاری نمی شود این طفل به شوهر زن ملحق نخواهد شد (یعنی طفل را به همسر زن نسبت نمی دهند.) . اماره فراش جزء امارات قانونی است و زمانی معتبر است که خلاف آن ثابت نشود و در صورت وجود دلیلی بر خلاف آن شوهر میتواند نفی ولد کند و چنانچه پدر بخواهد از طریق اثبات عدم نزدیکی اماره فراش را ساقط کند ، در این مورد نفی ولد منوط به  دو صورت است: 1. توافق زوجین به عدم نزدیکی در مدت مذکور 2- ثابت شدن دوری آنان از یکدیگر از طریق بینه ( منظور از بینه  غالبا شهادت دو مرد عادل است اما شهادت یک مرد عادل و دو زن عادل یا شهادت چهار زن عادل نیز میتواند بینه محسوب شود. ) بدین ترتیب که دوری زوجین را شهود مذکور تایید نمایند. ( کتاب حقوق خانواده دکتر ناصر کاتوزیان جلد 1 و کتاب حقوق خانواده دکتر حسین صفایی )