مطالبه مهریه

براساس ماده 1082 قانون مدنی به محض تحقق عقد نکاح (ازدواج) مال موضوع مهریه به ملکیت زن وارد می شود و زن می تواند هر گونه تصرف مالکانه را نسبت به مهریه انجام دهد و از همه منافع مال موضوع مهریه بهرمند گردد. اما باید این امر را در نظر گرفت که براساس نظر اکثر فقها و مطابق بر ماده 1092 قانون مدنی به محض محقق شدن عقد نکاح مالکیت زن نسبت به نصف مهرالمسمی( تعیین شده) بصورت کامل می باشد و مالکیت زن نسبت به نصف باقی مانده مهر متزلزل است به این معنی که زن مالک کل مهریه است اما در صورت وقوع طلاق قبل از نزدیکی زن مکلف است که نصف مهریه یا عوض (عوض مال عبارت است از قیمت یا چیزی شبیه به آن مال) را به مرد پرداخت نماید. باید توجه داشت که درصورتی که مال موضوع مهریه عین معین باشد( مالی که در عالم واقع موجود است و با حواس انسانی قابل درک می باشد) به ملکیت زن در می آید و اگر مال موضوع مهریه وجود نداشته باشد و یا در حال تولید باشد مرد تعهد به ملکیت در آوردن آن مال را برای زن دارد. شایان ذکر است که براساس ماده 1080 قانون مدنی طرفین عقد نکاح (زوج و زوجه) باید با تراضی ( توافق) یکدیگر نوع و میزان مهریه را تعیین کنند بنابراین اگر بستگان طرفین در خصوص هر امری از جمله مهریه توافق کنند و مهریه را بدون رضایت طرفین تعیین کنند، مهریه فاقد اعتبار خواهد بود. (بررسی فقهی حقوق خانواده- دکتر سید مصطفی محقق داماد- مرکز نشر علوم اسلامی-چاپ1400- صفحه222-218)