حجر

بر اساس علم حقوق، اشخاص برای اینکه اعمال حقوقی خود مانند معاملات را انجام بدهند، نیازمند داشتن اهلیت هستند. حجر، در مقابل اهلیت است و عبارت است از وضعیت حقوقی شخصی که صلاحیت داشتن حق معینی را برای اعمال آن حق ندارد. به کسی محجور گویند که دارای حجر است.

اهلیت به دو نوع اهلیت تمتع و اهلیت استیفاء تقسیم می شود. اهلیت تمتع به معنای توانایی برخوردار شدن از حق و تکلیف است و اهلیت استیفا به معنای توانایی انجام دادن امور است . براساس قانون، هر فرد به محض اینکه زنده متولد بشود، دارای حقوق می شود. در واقع اهلیت تمتع به محض متولد شدن برای شخص بوجود می آید. اما اهلیت استیفا یعنی توانایی انجام امور نیازمند وجود شرایطی است. به عنوان مثال، شخص باید به سن بلوغ برسد تا بتواند معامله کند، یا ازدواج کند. در صورتی که شخص هنوز توانایی انجام امور خود را به طور مستقل نداشته باشد، به وی محجور گفته می شود. لذا در پاسخ به این سوال که محجور کیست، می توان گفت که محجور به شخصی گفته می شود که به لحاظ قانونی نمی تواند امور خود را به طور مستقل و بدون دخالت دیگری اداره کند.