معاونت در جرم

مقصود قانون گذار از دسیسه و نیرنگ، مجموعه اقدامات خدعه آمیزی است که مقدمه ی ارتکاب جرم به شمار می رود و ممکن است در مجنی علیه و یا در مباشر موثر واقع شود.تصور اینکه اقدامات مکارانه ی معاون، مباشر را به ارتکاب جرم سوق دهد نیز با واقع منطبق است.(اردبیلی، محمدعلی، حقوق جزای عمومی، ص ۴۵-۴۶ )

در اینجا برخلاف تحریک، ترغیب و تهدید و تطمیع لازم نیست که مکر و حیله مستقیما در مباشر جرم موثر واقع شود تا معاون جرم، مستوجب کیفر شناخته شود بلکه همین اندازه که دسیسه، فریب و نیرنگ موجب وقوع جرم شود معاون جرم مستوجب کیفر خواهد بود.(گلدوزیان، ایرج، بایسته های حقوق جزای عمومی، ص ۲۲۲)