عقد وکالت

مهمترین تعهد وکیل انجام موضوعی است که برای آن به او نیابت داده شده است.اگر موضوع وکالت را محدود به اعطای نیابت برای انشاء اعمال حقوقی بدانیم اجرای وکالت از جانب وکیل در قالب اعلام اراده برای انشای عمل حقوقی مورد نظر امکان پذیر است.

درهرحال چه موضوع وکالت اعطای نیابت برای انشای عمل حقوقی باشد و چه اعمال مادی را نیز متعلق وکالت بدانیم، تعهد وکیل ممکن است به وسیله یا نتیجه باشد.در تعهد به نتیجه اثبات اجرای وکالت به عهده وکیل است، زیرا عدم حصول نتیجه از امور عدمی است و نمی توان اثبات آن را بر عهده مدعی یعنی موکل قرارداد.ولی اگر تعهد به وسیله باشد به دست نیامدن نتیجه برای اثبات تقصیر وکیل کافی نیست.باید اثبات شود که او به عنوان انسان متعارف تلاش و کوشش متعارف برای اجرای وکالت انجام نداده است.

علیرغم جایز بودن وکالت، تعهدات ناشی از عقد تا زمانی که فسخ نشده برای طرفین الزام آور است.بنابراین وکیل باید تعهد اصلی ناشی از عقد یعنی اجرای موضوع وکالت را رعایت کند.نقض عهد توسط وکیل مانند نقض عهد از جانب سایر متعهدان قراردادی در صورت اجتماع شرایط مسئولیت قراردادی، موجب مسئولیت قراردادی وکیل است.

مانند سایر تعهدات قراردادی در وکالت نیز ممکن است برای تعهد وکیل بابت اجرای قرارداد وجه التزام یا شرط تحدید مسئولیت قراردادی مورد توافق قرارگیرد.در صورت نخست صرف نقض عهد برای مسئولیت وکیل کافی است.اثبات ورود زیان و رابطه سببیت ضرورت ندارد.ولی در صورت وجود شرط تحدید مسئولیت صرفا سقف مسئولیت قراردادی وکیل مورد توافق قرارگرفته و موکل برای مطالبه خسارت باید ورود زیان و رابطه سببیت را اثبات کند.