عقد ودیعه

مطابق ماده 607 قانون مدنی، ودیعه عقدی است که به موجب آن یک نفر مال خود را به دیگری می سپارد برای آنکه آن را مجانا نگهداری کند.ودیعه گذار را مودع و ودیعه گیر را مستودع یا امین گویند.

با توجه به تعریف فوق: 

1-ودیعه از عقود رضایی است.

2-عقد ودیعه از عقود مجانی است.یعنی مستودع(ودیعه گیر) به طور رایگان مال غیر را نگهداری میکند.شرط عوض در ودیعه باعث بطلان آن نمی شود.لذا مستودع(ودیعه گیر) می تواند با توافق با مودع بر او شرط کند که در ازای نگهداری مال، وجه یا مال دیگری به او تملیک کند یا کاری به نفع او انجام دهد.

3-ودیعه از عقود جایز است.لذا هریک از طرفین می توانند آن را فسخ کنند.همچنین با فوت و حجر هریک از طرفین عقد ودیعه منفسخ می شود.