خلع ید

دعوای خلع ید با دعوای تصرف عدوانی و تخلیه ید متفاوت است زیرا منشاء دعوای خلع ید غصب است و هیچ قراردادی بین مالک و متصرف وجود ندارد اما در تخلیه قرارداد وجود دارد. به این معنی که در دعوای تصرف عدوانی موضوع حق منشأ دعوا ، تصرفات قبلی خواهان بر ملک است یعنی اینکه خواهان با طرح اقامه دعوای تصرف عدوانی قصد این را دارد که بگوید متصّرف اصلی ملک خود او بوده است و مال را در اختیار داشته و استفاده می کرده است، در دعوای تصرف بحث اثبات مالکیت مطرح نیست ، همین که شخص بتواند با دلایلی اثبات کند که متصرّف قبلی ملک غیر منقول او بوده است ، دادگاه به موجب قانون از او حمایت می کند و حکم به رفع تصرف می دهد. حتی اگر شخص مقابل مدعی مالکیت باشد. در حالیکه در دعوای خلع ید موضوع حق منشا دعوا اثبات مالکیت خواهان بر مال بوده است و خوانده هم منکر مالکیت خواهان است. در این حالت خواهان باید به دلایل مختلف مالکیت خود را نسبت به آن مال یا چیز اثبات کند در حالیکه در دعوای تصرف عدوانی ارائه محوریت موضوع بر روی تصرف قبلی یا سابق خواهان بر ملک غیر منقول  بوده است که خوانده با زور و عدوان متصرّف فعلی آن شده است.