قرار تطبیق

تطبیق خط، امضاء، مهر یا اثرانگشت سند مورد تعرض با «اسناد مسلّم الصدور» رایج ترین راهی است که ارائه می شود . بنابراین طرفی که باید حسب مورد اصالت سند و یا جعلیت آن را اثبات نماید، سند مسلم الصّدوری را به دادگاه ارائه نماید تا حسب مورد خط، امضاء، مُهر یا اثر انگشت سند اختلافی با خط، امضاء، مُهر یا اثر انگشت آن تطبیق داده شود.

تطبیق سند بر پایه ماده ۲۰۰ ق.آ.د.م باید «... در جلسه دادرسی به عمل آید مگر در مواردی که قانون، طریق دیگری معین کرده باشد». در این خصوص ماده ۲۲۵ ق.آ.د.م می گوید «اگر اوراق ، نوشته ها و مدارکی که باید اساس تطبیق قرار گیرد در یکی از ادارات یا شهرداری ها یا بانک ها یا مؤسساتی که با سرمایه ی دولت تأسیس شده است موجود باشد برابر مقررات ماده (۲۱۲) آنها را به محل تطبیق می آورند. چنانچه آوردن آنها به محل تطبیق ممکن نباشد و یا به نظر دادگاه مصلحت نباشد و یا دارنده آنها در شهر یا محل دیگری اقامت داشته باشد به موجب قرار ، دادگاه می توان در محلی که نوشته ها، اوراق و مدارک یاد شده قرار دارد، تطبیق به عمل آورد» بنابراین هرگاه برگ ها و نوشته ها در یکی از ادارات یا ... موجود باشد و آوردن آنها به محل تطبیق شدنی نباشد به موجب قرار دادگاه، شخصی که باید تطبیق را انجام دهد به محل مراجعه و عمل تطبیق را در محل انجام می دهد. اما در صورتی که دارنده برگ ها و نوشته ها در محل یا شهر دیگری اقامت داشته باشد. دادگاه از طریق نیابت قضائی اقدام می نماید.