تامین خواسته

با توجه به بند د ماده ۱۰۸ ق.آ.د.م  «در صورتی که خواهان، خساراتی را که ممکن است به طرف مقابل وارد آید نقداً به صندوق دادگستری بپردازد» دادگاه مکلف به صدور قرار تأمین خواسته می باشد. 

پس در نتیجه: هر دعوایی که شامل بندهای بالا نباشد، خواهان می تواندبا سپردن خسارت احتمالی (فقط بصورت وجه نقد) به صندوق دادگستری بابت ضرر احتمالی که ممکنست به خوانده وارد شود، تقاضای صدور قرار تأمین خواسته نماید.

میزان تأمین: قانون میزانی را برای گرفتن تأمین از خواهان تعیین ننموده بلکه به صلاحدید دادگاه است و اگر خسارت احتمالی (تأمین) پرداخت نشود، قرار تأمین خواسته صادر نمی شود. 

مهلت دادن تأمین: قانون مدنی را مشخص نکرده اما در عمل دادگاه ها مدت آن را معمولا ده روز مشخص می کنند. 

* متن تصمیم دادگاه معمولاً اینگونه است: مقدر است دفتر به خواهان اظهار کند حداکثر ظرف ۱۰ روز از تاریخ ابلاغ نسبت به ترویج پانزده درصد خواسته به عنوان خسارت احتمالی اقدام کند در غیر اینصورت درخواست تأمین خواسته رد می شود. 

* منظور از تأمین از خواهان ← وجه نقدی است که بابت خسارت و ضرر احتمالی که خواهان ممکنست به خوانده وارد کند.