وکالت اتباع خارجی در ایران

براساس ماده 656 قانون مدنی؛ عقد وکالت، عقدی است که به موجب آن؛ یکی از طرفین، طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود قرار می دهد. این عقد ممکن است بین افراد مختلف؛ اعم از اتباع و مهاجرین خارجی و یا غیر آن منعقد گردد. 

در خصوص این که وکالت اتباع خارجی در ایران به چه نحوی است؛ می بایست بیان نمود که از آن جا که یکی از شرایط عمومی آزمون وکالت قوه قضاییه و نیز کانون وکلا؛ داشتن تابعیت ایرانی است؛ اتباع و مهاجرین خارجی، نمی توانند در این آزمون شرکت کرده و به تبع، کسب پروانه وکالت قضایی نیز برای آن ها امکان پذیر نمی باشد.

علی رغم، عدم کسب پروانه وکالت و انجام امور قضایی در دادگستری توسط اتباع خارجی؛ این افراد می توانند وکالت کاری اشخاص دیگر را پذیرفته و امور اداری آن ها را انجام دهند. منظور از وکالت کاری (وکالت غیرقضایی) قراردادی است که در آن شخص؛ به طرف دیگر، جهت انجام امور غیرقضایی (نظیر امور بانکی، امور مالیاتی و ...) اعطای وکالت می نماید.

در وکالت کاری، وکیل اعمال اداری و خارج از حوزه دادگستری موکل را انجام داده و به هیچ وجه، امکان نقل و انتقال اموال را نخواهد داشت. با وجود محدودیت ها در زمینه دادن وکالت به اتباع، این اشخاص (اتباع) می توانند وکالت وکلای ایرانی را پذیرفته و انجام امور قضایی و غیرقضایی خود را به وکلای ایرانی محول نمایند.