امضا گرفتن در زمان بیماری

اصل بر اینست که مشخصات مورد معامله اگر معلوم و معین بوده باشد و به امضای طرفین معامله رسیده باشد؛ هیچ کدام حق بر هم زدن معامله را نخواهند داشت، ولی در برخی موارد استثنائاتی وجود دارد که تکلیف معامله امضا شده در زمان بیماری را بیان می کند.

سندی که بیمار امضا می کند ممکن است در حالت مبایعه نامه، قولنامه، اجاره نامه و یا مبادله و خرید و فروش اموال منقول و یا غیرمنقول باشد و چه بسا که در راستای نقل و انتقال مالکیت اموال غیر منقول  ضررهای غیر قابل جبران به شخص وارد شده و سبب آسیب مالی بزرگی به وی گردد. در این صورت برای طرف مقابل حق شکایت را نیز به وجود می آورد.

 قانو نگذار در ماده 396 قانون مدنی تکلیف معامله امضا شده در زمان بیماری را  پیش بینی کرده است و شرایط فسخ را در قالب خیار بیان نموده است. خیار به معنای مجوز و اختیار قانونی برای خاتمه یک طرفه  قرارداد است. یعنی تحت شرایط قانونی، فسخ یا عدم فسخ معامله به اراده صاحب حق داده  می شود. معامله امضا شده در زمان بیماری خیار تدلیس را به وجود آورده و صاحب حق و شخصی که حق فسخ برای او بوجود آمده، در صورتی که بتواند فریب خود را برای امضا سند ثابت کند، می تواند از خیار خود در این مورد استفاده نماید.