امضا گرفتن در زمان بیماری

حکم قانونی امضا گرفتن با فریب در زمان بیماری و یا تدلیس در معامله  باعث ایجاد حق فسخ برای شخص فریب خورده می گردد. در صورتی که فریب بیمار اثبات شود. همانطور که قانونگذار برای تدلیس در معامله حق فسخ معامله را قرار داده است.

با توجه به این که ماده 596 قانون تعزیرات بیان می کند: «هر کس با استفاده از ضعف نفس شخصی یا هوی و هوس او یا حوایج شخصی افراد غیر رشید به ضرر او نوشته یا سندی اعم از تجاری یا غیر تجاری از قبیل برات، سفته، چک، حواله، قبض و مفاصا حساب یا هر گونه نوشته ای که موجب التزام وی یا برائت ذمه گیرنده سند یا هر شخص دیگر می شود؛ به هر نحو تحصیل نماید؛ علاوه بر جبران خسارت مالی به حبس از سه ماه تا یک سال و از یک میلیون تا ده میلیون ریال جزای نقدی محکوم می شود و اگر مرتکب ولایت یا وصایت یا قیومت بر آن شخص داشته باشد، مجازات وی علاوه بر جبران خسارت مالی از یک سال و شش ماه تا سه سال و شش ماه حبس خواهد بود.» مجازات عمل ارتکابی ذکر شده است.

لذا ماده یاد شده را می توان عنصر قانونی جرم یاد شده دانست. عنصر مادی جرم یاد شده تحصیل، نوشته یا سند (اعم از تجاری یا غیر تجاری)، حواله، قبض و مفاصا حساب یا استفاده از ضعف نفس شخص یا هوی و هوس یا حوایج اشخاص غیر رشید می باشد.

عنصر معنوی جرم یاد شده دارای سوء نیت عام و خاص می باشد. سوء نیت عام این جرم در تحصیل نوشته یا سند، حواله، قبض یا مفاصا حساب بوده و سو ء نیت خاص آن قصد ایجاد التزام برای قربانی جرم یا قصد بری الذمه نمودن گیرنده سند یا شخص ثالث می باشد.