نکاح افراد سفیه

بر اساس قانون، محجور، به شخصی گفته می شود، که از تصرف در اموال و حقوق مالی و غیر مالی خود، منع شده و برای این امور، نیازمند اجازه ولی قهری یا قیم خود می باشد.

یکی از انواع محجور، بر اساس قانون، اشخاص سفیه هستند. سفیه یا غیر رشید، به اشخاصی اطلاق می گردد که قوه تعقل و درک کافی، در خصوص امور مادی و مالی مربوط به خود را ندارند؛ به عبارتی، می توان گفت، از عقل معاش، برخوردار نبوده و تصمیمات مالی آن ها، به ضرر خود و یا دیگر افراد خواهد بود. به همین دلیل، قانونگذار، برای حمایت از این اشخاص، آنان را محجور به حساب آورده و اجازه انجام دادن اعمال مالی و انعقاد عقود در این زمینه را به آن ها نداده است.

لذا، زمانی که شخص سفیه می خواهد، عقود یا قرادادهایی که جنبه مالی دارند را منعقد کند، حتما باید با اجازه و رضایت ولی قهری خود، همچون پدر یا جد پدری و یا قیم خود اقدام نماید؛ در غیر این صورت، عقد یا قرارداد وی، غیر نافذ خواهد بود. البته، بر اساس قانون مدنی، حجر سفیه، محدود به امور مالی است و در انجام امور غیر مالی خود، آزادی کامل خواهد داشت و نیازمند رضایت شخص دیگری نیست.