دعوای مزاحمت

1.سبق تصرف خواهان: تصرفات خواهان بر مال باید سابق بر تصرفات خوانده به عنوان مزاحم باشد. هیچ نیازی نیست که خواهان مالک ملک باشد، صرف تصرف سابق او بر ملک کفایت می کند.

2.خارج نشدن مال از ید خواهان: در دعوای مزاحمت،مال از تصرف خواهان خارج نمی شود. خواهان همچنان به عنوان متصرف مال شناخته می شود. در مزاحمت اخلال جزئی در تصرفات خواهان ایجاد می شود. یعنی با وود اینکه او همچنان متصرف ملک است، اما اعمال خوانده مزاحم بهره مندی او از مال است.

3.وقوع مزاحمت: مزاحمت خوانده در شرایطی رخ می دهد که مال همچنان در تصرف خواهان است. این مزاحمت حتما باید با انجام فعل باشد. در واقع مزاحمت با ترک فعل قابلیت تحقق ندارد. پس مزاحمت خوانده باید بروز و ظهور یابد و این خاصیت فعل است. به علاوه خوانده باید این در ایجاد مزاحمت عمد داشته باشد. قاضی دادگاه باید کیفیت و کمیت مزاحمت خوانده را بررسی می نماید.